Reactie Van Titanic tot Zeeheldenkwartier

Ik heb met veel belangstelling het artikel van Jan Kaffa Van Titanic tot Zeeheldenkwartier in de Haagse Tijden van 27 juni j.l. gelezen. Het riep herinneringen op aan mijn vader, die van 1928 tot 1945 als stoffeerder bij de firma Mutters heeft gewerkt. Ik wist dat ik nog ergens een foto moest hebben waar hij samen met zes collega’s op staat afgebeeld. De foto is gemaakt op 29 maart 1929 aan boord van het in aanbouw zijnde stoom­schip De Statendam.

Het bleken twee foto’s te zijn, genomen in de eerste klasse Lounge van het schip. Mijn vader Jan zit rechts vooraan op de foto en zijn broer Willem zit tweede van links. Met name de foto van het Muziekpodium laat de luxueuze inrichting en de door Jan Kaffa beschreven vakmanschap van de Mutters werknemers goed zien.

Vroeger was er aan de Hofweg in Den Haag, naast de bioscoop, een KLM-vestiging vanwaar de autobussen naar Schiphol vertrokken. Links daarvan was een heel deftige Herenmode winkel, waarvan ik me de naam niet meer kan herinneren. In die zaak moest Mutters de etalages maken en stofferen. Toen de Mutters mannen klaar waren hebben ze een etalagepop in een van de etalages gezet en deze pop aangekleed met een stofjas en een oude werkbroek, netjes voor de pop op de grond gedrapeerd, waarna ze huiswaarts gingen. Nooit hebben ze gehoord hoe het personeel van de zaak daarop gereageerd heeft.

Zoals u misschien weet, was de firma Mutters ook werkzaam in de vliegtuigbouw. Op de foto’s rechtsboven ziet u de door Mutters vervaardigde passagiers-ruimte van een Fokker toestel. Op het plafond een, eveneens door Mutters geleverde, linoleumsnede van de wereldkaart. 

Ook het gedeelte over de meubels en inrichting van het konink-lijk paleis Noordeinde riep een herinnering bij mij op. Na de bevrijding in mei 1945 heeft mijn vader zijn baan bij Mutters opgezegd en is hij, zoals dat toen heette, ‘voor zichzelf begonnen’. Wij woonden op de Allard Piersonlaan en bij ons om de hoek in de Paets van Troostwijkstraat woonde een kennis van ons die lakei was in het paleis. Op een dag vroeg hij aan mijn vader of die een paar antieke stoelen uit het paleis wilde restaureren. Dat heeft mijn vader, tot tevredenheid van het paleis, gedaan en ik ben nog met hem, op een gehuurde bakfiets, mee geweest om ze bij het paleis af te leveren. Helaas hebben de stoelen daarna niet lang meer bestaan want niet lang daarna, ik meen in 1948 zijn ze bij een brand op de bovenverdieping van het paleis verloren gegaan.