Haagse jeugdbendes

Op 12 april 1997 vond in de voormalige Houtrust Rotonde de grote verzoening plaats tussen de Kikkers en de Plu, de twee grootste Haagse jeugdbendes uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Ruim vijfhonderd gegoede vijftigers gaven acte de présence. Het was een van de punten uit ‘De Vrede van Den Haag’ van 5 juni 1996. Deze vrede werd na ruim dertig jaar alsnog gesloten tussen de aartsvijanden van weleer John van Prehn, namens de Plu, en ondergetekende, namens de gezamenlijke Kikker groepen. Muziek werd verzorgd door The Crazy Rockers voor de Plu en The Scarlets voor de Kikkers. Deze Vrede kwam zelfs voor in de Grote Geschiedenis Quiz op tv. 

De gezapige ambtenarenstad Den Haag werd in de vroege jaren zestig opgeschrikt door zo’n dertig nozemgroepen of jeugdbendes. Naast het explosieve muzikale talent wat de Hofstad voortbracht, was het de enige stad in Nederland waar dit fenomeen zich massaal voordeed. In Amsterdam had je de Pleiners en de Dijkers, maar daar bleef het dan ook bij. De bendes waren onderverdeeld in Bullen en Kikkers. De jongelui vochten echte veldslagen uit, voorzien van veel wapentuig. Verhalen en anekdotes zijn er volop, en ik zal er hier twee uitlichten zonder namen te noemen. 

Als je begin jaren zestig van de vorige eeuw aan het eind van de De Savornin Lohmanlaan door de duinen over de bult naar het strand loopt, vind je zowel links als rechts enkele Kikker groepen. Rechts zitten, naast de toen aanwezige politiepost, de jongens en meisjes van de grootste Kikkergroep, De Wildhoef. Zij worden beschermd door ‘Ome Sjaak’, de aldaar aanwezige agent. Hij heeft een zwak voor de Wildhoevers en waarschuwt ze altijd als er vijandige groepen aankomen. Links van de afgang zitten de Kikker groepen, de Clochards en Les Modernes. Niet eens erg ver van de Wildhoef plek vandaan zit op hetzelfde strand de Bullengroep de Plu, de grootste vijand van de Kikkers en met name van De Wildhoef. 

Op een zonnige zaterdagmiddag worden enkele Plu’ers van het strand weggestuurd door De Wildhoef, omdat zij zich op ‘verboden grond’ bevinden. Ze vertrekken en doen hun beklag bij het Plu-hoofkwartier in de Bosjes van Poot. Een echt grote bende rukt daarop uit om de eer te redden en de vervelende scholieren eens een les te lezen. Ze zijn zwaarbewapend, met onder meer een koevoet en stukken betonijzer. Omdat het niet erg ver is, gaan ze te voet door de duinen. Bij het naderen van de Wildhoef plek zien zij slecht een klein groepje jongens en meisjes, die angstig de duinen in vluchten. “Dit is een makkie”, denkt de Plu en de groep gaat er achteraan. Maar dan schiet Ome Sjaak te hulp; hij heeft de Wildhoevers al lang gewaarschuwd en voor de Plu het weet, komt een enorme groep Kikkers, voorzien van veel wapentuig, uit de duinen gestormd en wordt de Plu aangevallen. Na wat kleine knokpartijen wordt besloten tot een tweegevecht, maar dat loopt fout en een massale vechtpartij breekt uit, waarbij de Plu een gevoelig pak slaag moet incasseren. Ze vluchten zelfs de zee in en durven daar niet meer uit te komen. Enkele Kikker meisjes krijgen medelijden en vinden het welletjes. Ze springen ertussen en zorgen dat de gevechten ophouden en dat de Plu weer huiswaarts kan. 

Deze gebeurtenis vraagt natuurlijk om wraak en niet lang daarna worden alle bevriende Bullen bendes opgetrommeld; honderden jongeren vervolgen hun weg richting het Wildhoefstrand. De Wildhoef is echter wederom ingelicht door Ome Sjaak en hebben zich samen met andere Kikker groepen bij de opgang van de duinen verschanst. Per toeval liggen hier enkele rollen prikkeldraad die ze gebruiken om de hele breedte van het duinpad af te sluiten. De Bullen weten dit niet en denderen als één grote massa het duinpad af. Gelukkig voor hen - prikkeldraad is immers geen pretje om in terecht te komen - rijden er op datzelfde moment Willys jeeps met meerdere agenten erin, met bullenpezen in de hand, het duinpad af. In de jaren zestig is er een redelijk respect voor de politie, dus zowel de Bullen als de Kikkers gaan er gauw vandoor. 

Was de politie ook ingeseind door Ome Sjaak? Zelf heeft hij het altijd ontkend, maar er leidt twijfel over. Diezelfde middag besluit de Plu het opnieuw te proberen, en dit keer gaat de groep op de brommer via de Bosjes van Pex richting het Wildhoef-hoofdkwartier bij het toenmalig restaurant De Wildhoef. Maar, helaas voor de Plu, ze worden weer verwacht. De Wildhoef en andere Kikkergroepen hebben valstrikken uitgezet. Bewapend met stoelpoten, stoeptegels en ander wapentuig zitten ze in de struiken en bosjes verscholen. Stokken worden tussen de spaken gestoken en de Bullen worden van hun brommers geslagen. Wederom loopt het op niets uit en de Plu besluit het voor die dag voor gezien te houden. Ze moeten toegeven dat die onschuldig ogende scholieren van weleer geduchte tegenstanders zijn geworden.   

In juni 1965 brengen de Haagse Kikkers een bezoek aan Rotterdam. Daar is ook een Kikkergroep opgericht door een naar Rotterdam verhuisde Haagse Kikker. De Rotterdamse Kikkers verzamelen zich op de beurstrappen. Met tientallen dubbel bezette Puchs wordt vanuit Den Haag (over de autobaan) naar Rotterdam gereden en het Beursplein met een bezoek vereerd. Daar wordt overeengekomen dat de Rotterdamse tak bij grote acties op hun Haagse vrienden kunnen rekenen. De onervaren Rotterdamse politie laat niet lang op zich wachten, maar in tegenstelling tot hun Haagse collega’s hebben ze dit nog nooit meegemaakt. De ervaren Haagse Kikkers dagen de agenten op hun puchs uit en na wat plaagstootjes gaan ze ongeschonden en voltallig weer naar het Haagje.  

Ten slotte nog een omschrijving van deze Haagse jeugdbendes. De Bullen (zowel mannen als vrouwen) zijn eind jaren vijftig al in het stadsbeeld aanwezig. Ze zijn te herkennen aan hun leren (bomber)jacks, spijkerbroek met smalle pijpen, puntschoenen/-laarsjes, smalle veter stropdasjes en een vetkuif, jurken met petticoats, schoenen met naaldhakken en zogenoemde suikerspin haren. Ze rijden op Puchs, met halfhoge sturen, vaak brede koplamp en een buddy seat, en/ of zogenoemde buikschuivers (zoals de Batavus, Royal Nord, Alpino, Zundapp en Kreidler/Florett). Tot aan de vroege jaren zestig vechten Bullengroepen alleen tegen elkaar. Met de opkomst van de Kikkers krijgen ze er zogezegd knokobjecten bij.

De Kikkers (m/v) zijn hoofdzakelijk onschuldig ogende middelbare scholieren van het gymnasium, hbs, mms of mulo, uit de vaak wat betere milieus of wijken van Den Haag. Met de komst van The Beatles en de Stones laten ze hun haar groeien en kammen het naar voren. Ze gaan gekleed in spijkerbroeken met wijd uitlopende pijpen, groene Amerikaanse leger parka’s, zwarte PTT-jasjes of capes en suède, halfhoge schoenen van het merk Clarks. Veelal geldt dat voor zowel de jongens als meiden. Meiden dragen ook wel mini-rokjes en hebben vaak lang haar. Eigenlijk willen de Kikkers alleen maar spijbelen op hun eigen stuk strand, een beetje muziek maken, en wat vrijen met elkaar. Maar door de Bullen gedwongen ontwikkelen zij zich tot harde vechters en geduchte tegenstanders. Ze rijden op de Haagse Puchs, helemaal zwart, met hoog stuur, kleine tank, kleine koplamp, en een rekje achterop voor de dames.

Er zijn nog vele verhalen te vertellen over deze beruchte tijd; ik heb er zelfs een boek over geschreven: Haagse Jeugdbendes De Kikkers en De Plu & De Vrede van Den Haag. Deze is overigens niet meer te koop, maar is nu een collectors item.