The Eastern Aces

De indo-rock groep The Eastern Aces treedt tot op de dag van vandaag nog op. Opgericht in Den Haag rond 1959-1960 wordt de band een van de legendes van de indo-rock en daarmee erg belangrijk voor de ontwikkeling van dit genre. 

The Eastern Aces treden al snel op in West-Duitsland voor daar gelegerde Amerikaanse soldaten. Bekende plekken zijn onder andere Jolly Club in Hanau, Weindorf Astoria in Frankfurt, dancing Bernhards Eck in Hanau (waar ze een maandcontract krijgen), Rumba Bar in München en White Horse in Nürnberg. In Duitsland wordt de band aangekondigd als ‘Die Eastern Aces aus Indonesien’. Het laatste Haagse optreden voor vertrek naar West-Duitsland is in De Embersclub (Dansschool Timmers) op de Koningin Emmakade. Bij oprichting bestaat de band uit Wally Swartz (gitaar), Richard Bastiaans (gitaar), Tony Lentze (bas), Loekie Diks (drums) en Bob Lammers (zang). In 1961 treedt Frans van de Brand Horninge toe tot The Eastern Aces, die op dat moment (naast Frans) de volgende leden kent: Joop Ketting Olivier, Harry Bredow, Loekie Diks en Tony van Ede v.d. Pals. Frans kan overigens - ook nu nog - gezien worden als drijvende kracht. In 2017 krijgt hij een onderscheiding als indo-rock legende van de eerste garde, vanwege zijn belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling ervan. In 1962 neemt de band in België een Franstalige single op bij het Belgische New Tone label, samen met de Brusselse zanger Kris Doogan. Het is een mix van indo-rock en Franse rock. In 1962 wordt ook in Nederland een single opgenomen. De band besluit uit elkaar te gaan in 1963 en alleen Frans en Loekie blijven. Dan besluit Tony Lentze samen met Hans Bredow, Joop Ketting Olivier, Roland Verweij en Ruud Toorop de indo-rock band The Black Eye op te richten. Een nieuwe Eastern Aces is geboren! 

In 1964 worden twee singles opgenomen en in België verovert de band een platencontract bij Snow Records. In 1965 volgen optredens in Frankrijk, onder andere in de Lido nachtclub in Parijs, in het voorprogramma van Chuck Berry, en daarnaast in Olympia in het voorprogramma van The Beatles en P.J. Proby. Ook staan The Eastern Aces nog in voorprogramma’s bij Johnny Halliday, Françoise Hardy, Dionne Warwick, Cliff Richard, Petula Clark en Dave Barry. In 1966 wordt een EP opgenomen en toert de band door Zwitserland en Tunesië. In Frankrijk, Zwitserland en Tunesië worden ze aangekondigd als ‘Orchestra Indonésien Les Eastern Aces’. Wat betreft personele mutaties is de band een duiventil; te veel om hier op te noemen. In 1967 gaat Frans over op de drums en sluit zich aan bij de band Daylight. The Eastern Aces vallen uiteen, totdat Frans in 1991 besluit tot heroprichting. Loekie Diks en John Pors zijn de enige Nederlanders die in de band hebben gespeeld, maar in hart en ziel waren ze meer indo dan de indo’s zelf. De bijnaam van Pors was Indo Bulai (‘blanke indo’). Zonder anderen tekort te doen, wil ik hier nog de voormalige bandleden Bas Riet en Hans Consten noemen. Beiden hebben hun sporen verdiend in ontelbare indo-rock bands, waarbij Hans in The Motowns ene Mariska Veres als zangeres had. In 2012 en 2013 krijgt de band de Indisch-Molukse Trofee als meest populaire band in Nederland in hun genre. The Eastern Aces treden nog bijna elk weekend op, uiteraard met Frans in de hoofdrol.