The Moody Sec

The Moody Sec was een op blues gerichte Haagse band en heette oorspronkelijk The Mody-Sec, maar door een fout op de hoes van de single Mockingbird, waar The Moody Sec op stond, is dat zo gelaten.

De band bestond uit Will Matla (gitaar/zang), Ton v.d. Meer (gitaar/zang), Dick Hoppe (bas) en Bart Terlaak (drums), vier bekende Haagse muzikanten. Er werd geoefend achter de meubelwinkel van Ma Matla, in de Frederikstraat. De band speelde voor een habbekrats in allerlei tentjes, veelal in voorprogramma’s van bekende(re) bands en zangers, met nummers van o.a. Wilson Picket, Joe Tex, Otis Redding en The Small Faces. Ze begeleidden de Engelse zanger Dave Berry op zijn Hollandse tour. Met zijn spectaculaire optredens zorgde Berry voor veel commotie in het land. Bij het nummer This Strange Effect sloeg bij het publiek de vlam in de pan; in het Westland klom het publiek over de hekken, op het podium, wat uitmondde in massale vechtpartijen, waarop Berry en The Moody Sec de benen namen. Op een mooie zomeravond werd er gespeeld in De Drie Stoepen, aan de Prinsegracht. In het publiek zat drummer Albert Engels van de Rotterdamse soul formatie Free Unlimited. Albert was een neef van de bekende jazz drummer John Engels. Het klikte tussen de band en Albert en besloten werd dat hij drummer Bart zou gaan vervangen. Toen de band in Scheveningen optrad, o.a. in De Berenbak en Les Galeries, speelde Vin Cardinal a/t Queens in het Casino. Zij hadden net de single I need your Lovin (live At The Casino) uitgebracht met Robbie van Leeuwen op solo gitaar. De van Sint Maarten afkomstige soul zangeres Marva Hodge was ook in het Casino. Zij zocht een band en werd door Vin opmerkzaam gemaakt op The Moody Sec. Bij een later optreden in de (oude) Marathon maakte Marva veel indruk op Hans Vermeulen, Robby van Leeuwen en Henk Smitskamp. Het contact met The Moody Sec werd gelegd en Marva zat bij de band. Het eerstvolgend optreden in De Drie Stoepen was legendarisch, veel aandacht in De Haagsche Courant, publiek viel flauw, de zaal ging plat. Via Hans Oosterhout (The Kick) en Wouter van Soest (manager Q‘65 en producer bij Altona Productions) werd besloten om een single te maken. Dat werd het al eerder genoemde nummer Mockingbird met op de B-kant Ballad of a Waiting Man. Behalve een foute bandnaam stond ook een foute auteursnaam van de B-kant op de plaat en staat pianist Peter Seilberger op de hoes, die echter niet heeft meegespeeld. Drummer was Jay Baar (Q’65), Albert stond nog onder contract bij de Free. De background-vocals werden gedaan door bassist Dick Hoppe en Linda Melcherts, echtgenote van Ton v.d. Meer. De single kwam uit op Decca, maar door gebrek aan aandacht deed hij niet veel. Tot hij onder de aandacht kwam van Freddy Haayen, ooit platen inpakker bij Polydor, inmiddels producer van o.a. The Free en The Golden Earrings. Hij gaf groen licht voor een tweede (succesvolle) single. Het succes nam toe, de band speelde o.a. in West-Duitsland, België, Luxemburg, heel Nederland, en in Den Haag o.a. in Mont d’Or, Casino, Club 192 en in het concertgebouw Amsterdam met prinses Beatrix onder het publiek. De single Let the Sunshine in uit de musical Hair werd uitgegeven onder de naam Marva Hodge & The Moody Sec, met producer Jaap Eggermont (ex Pirates/Golden Earrings/later Stars on 45), jazzpianist Cees Schrama (Schrama Sesjun Band) en het zangtrio The Hearts of Soul uit Capelle. Het nummer stond 8 weken in de Veronica Top 10. Op de b-kant staat het nummer 00-043-GM, het kenteken van de sportauto van Freddy Haayen. Ondanks of dankzij diverse personele mutaties is het vanaf hier een succesverhaal. Koningen in een zelf geschapen koninkrijk. Wilde onvergetelijke jaren. Helaas is het tot een album nooit gekomen. In 1971 valt het doek voor The Moody Sec.