Wie heeft ooit kunnen denken dat het muziekwinkeltje in de Haagse Schoolstraat nr. 26 uit zal groeien tot de bekendste muziekwinkel van Den Haag, Nederland en ver daarbuiten? De destijds gespecialiseerde zaak in bladmuziek en conventionele instrumenten, waar Nico op vijftienjarige leeftijd bij vader Nico en zijn opa begint. Vader is timmerman, raakt werkloos en gaat voor opa, die boekbinder is, tijdschriften rondbrengen in Den Haag. Hij brengt bladmuziek met onder andere schlagers aan de man. Later komen daar mandolines en gitaren bij.

Vader opent een winkel in de Haagse Boekhorststraat. In 1929 verhuist het bedrijf naar de Schoolstraat. Na zijn diensttijd keert Nico Jr. in 1954 terug in de winkel. Hij gaat zich in eerste instantie richten op de al bekende Indische bands, zoals de Tielman Brothers, Crazy Rockers, de Javalins en de Black Dynamites. Zij treden veel op in West-Duitsland en kopen daar ook hun instrumenten. Nico ziet het enorme gat in de markt en het blijkt een schot in de roos. Stad en land reist hij af om instrumenten te kopen, tot in Amerika toe. Maar de zaak gaat pas echt floreren als de enorme beat-explosie zich aandient, met honderden bands in vooral Beatstad nr. 1 Den Haag, maar ook zeker daarbuiten. Elk beginnend bandje wil nieuwe spullen en dat kan bij Nico. Hij is erg makkelijk met het (af)betalen van de instrumenten; de beginnende bands hebben natuurlijk geen cent. Als de betaling stokt, is Nico ook niet moeilijk. Hij rijdt het hele land door om de instrumenten terug te halen. In oefenruimtes, bij de mensen thuis of zelfs op het podium waar de instrumenten al klaar staan voor een optreden. Hij pakt de apparatuur op, loopt de deur uit, laadt alles in zijn auto en hup, op weg naar de Haagse Schoolstraat. Nico is in de muziekwereld al snel een begrip, in zijn blauwe stofjas en met een likje Brylcreem in zijn haar. Welke jongere heeft er niet met zijn neus platgedrukt tegen de winkelruit in de Schoolstraat staan kwijlen? In 1994 verhuist de zaak naar het hoekpand Schoolstraat/ Riviervismarkt. Kort na zijn vijftigste verjaardag verkoopt Nico de zaak. Hij vindt het wel mooi geweest, heeft er minder plezier in. De jaren 1964-1972 heeft hij als de leukste ervaren. Op 24 november 1994 krijgen Nico en zijn vrouw Connie een geweldig afscheidsfeest in de nieuwe Marathon. Onder de titel Zeg Nico Gedag treedt een keur aan Haagse artiesten op, zoals Peter Vink (Q’65), The Scarlets, Beer Klaasse (o.a. Q’65), The Clarks, Frans Krassenburg en Peter de Ronde (beiden Golden Earrings), Fred de Wilde (Hu a/t Hilltops), René a/h Alligators, The Dakota’s, My-T-Blue, Ceremony, Ron de Bruin Bluesband en Jaap Mossel (o.a. The Haigs). Nico en Connie verhuizen in 1996 naar het Caribische eiland Saint Lucia, waar ze een stuk grond hebben gekocht en een riante villa hebben laten bouwen. Voor zover bekend gaat het hun nog steeds goed.