Stemmen in Den Haag

Ik zat er 20 minuten voor in de wacht en werd tig keer doorverbonden, maar het resultaat mocht er zijn. Een dag voor de verkiezingen belde ik met 14070 om aan te kaarten dat ik, noch mijn buren, de kandidatenlijsten in de bus hadden gekregen. Pogingen om mij met de ‘unit verkiezingen’ door te verbinden strandden, maar gelukkig kreeg ik een behulpzame dame van Burgerzaken aan de lijn die het oploste. Ik kreeg een linkje naar een complete verkiezingskrant.

Daarmee gewapend liep ik woensdag 17 maart rond het middaguur naar het stembureau in de Gaslaan. Daar was het rustig, leerde de plattegrond met daarop alle stembureaus. En dat klopte, ik kon zo doorlopen, mijn stem uitbrengen, het enorme formulier opvouwen, in de stembus proppen en mét potloodje weer naar buiten gaan. Ik liep nog een rondje door de wijk. Zag hier en daar een verkiezingsposter. Van de ChristenUnie met naast de lijsttrekker de Haagse nummer 5 Pieter Grinwis in beeld. Hij heeft het nét gehaald. Van de Partij voor de Dieren. Van de PvdA. Van GroenLinks, dat waren vooral teksten. Al met al geen weerspiegeling van de uitslag, bleek al bij de exitpoll.

Code Oranje

Voor het Haagse raadslid Richard de Mos, die met Code Oranje een gooi deed naar het Kamerlidmaatschap, verliepen de verkiezingen teleurstellend. De 1,7% van de stemmen die hij in Den Haag oogstte, zouden hem en zijn advocaat Peter Plasman elk een Kamerzetel hebben opgeleverd, had hij dat landelijk gehaald. Maar ook op Haags niveau is dat een mager resultaat, vergeleken bij de 16,8% van de stemmen waarmee zijn Groep de Mos bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 de grootste partij van Den Haag werd.

Evenmin lukte het raadslid Arnoud van Doorn om een Kamerzetel te winnen. Van Doorn begon zijn politieke carrière in 2011 als Haags raadslid voor de PVV, maar bekeerde zich in 2013 tot de islam. Hij sloot zich aan bij de Partij van de Eenheid, die hij als lijsttrekker naar een landelijk podium had willen voeren. Van Doorn haalde in Den Haag 0,0% van de stemmen. Hij heeft laten weten dat hij volgend jaar de politiek voorgoed verlaat en naar Marokko vertrekt.

25 Hagenaars in Kamer

Toch heeft Den Haag geen slechte zaken gedaan bij deze Tweede Kamerverkiezingen. Er komen maar liefst 25 Hagenaars in de Kamer, dat is 20% van de zetels. De PVV is met 6 Haagse Kamerleden grootleverancier, en dan Dion Graus niet meegerekend, want Voorburg valt net zomin als Heerlen binnen de Haagse stadsgrenzen. Op een gedeelde tweede plaats staan VVD en D66, elk goed voor 5 Haagse Kamerleden. Als ik verder speur op de kandi-datenlijsten, ontdek ik op die van Joost Eerdmans, JA21, een opvallende naam: Derk Jan Eppink. Ik ken hem nog uit de tijd dat ik politiek verslaggever was voor de Volkskrant, en hij voor de NRC, tot hij die krant in 1995 verruilde voor de Belgische krant De Standaard.

Politieke zwerfkei

Daarna is Eppink als een politieke zwerfkei aan de rol gegaan. Eerst ging hij voor VVD’er Frits Bolkestein werken, die Europees commissaris was geworden. Daarna dook hij op in de Vlaamse, ‘libertaire’ partij Lijst Dedecker. In 2019 ging hij het Europarlement in voor Forum voor Democratie. Toen die partij afgelopen december uit elkaar klapte, behield Eppink zijn zetel in het Europese parlement, maar stapte over naar Eerdmans’ JA21. Over deze kronkelkoers zegt hij in Den Haag Centraal van afgelopen 13 maart: “Waar ik ook in de politiek ben geweest, ik heb altijd – ook in het buitenland – centrumrechts gestaan.” Het wordt trouwens nog een interessante vraag wie Eppinks opvolger wordt in Brussel, want hij mag het Kamerlidmaatschap niet combineren met het lidmaatschap van het Europees Parlement. Maar dat is meer een onderwerp voor Brusselse Tijden. 

Overigens, ook Eerdmans is een politieke zwerfkei. In de jaren negentig was hij medewerker van CDA-Kamerlid Hans Hillen. Zijn politieke loopbaan liep via die partij naar achtereenvolgens de Lijst Pim Fortuyn, het zelfopgerichte Een NL, Leefbaar Rotterdam, Forum voor Democratie naar JA21. Eén groot verschil met Eppink: hij woont niét in Den Haag.