Van Royal Tour tot sentimental journey

Ik weet eigenlijk niet meer hoe ik erop kwam, maar al googelend stuitte ik ineens op een kersverse wandelroute die zo’n beetje rond mijn werk cirkelt. Ideaal als lunchwandeling dus, en sinds ik weer af en toe op kantoor ben is dat geen slecht idee. Kom op dus: de stoute schoenen aan.

De route heet de Royal Tour, je kunt hem vinden op denhaag.com en hij voert langs 17 locaties. In totaal is hij nog geen 4 kilometer lang. Per locatie is er een kort en een lang audiofragment en af en toe is er nog een videootje. Als je weinig tijd hebt, kun je stevig doorstappen en intussen de audiofragmenten beluisteren. Als je langer de tijd hebt, stap je eens ergens naar binnen of blijf je wat langer staan kijken en luisteren.

Het officiële startpunt is Escher in het Paleis, maar ik begin eigenwijs op de Kneuterdijk en loop dan met de klok mee. Zo bewaar ik namelijk het lekkerste voor het laatst: de Koninklijke Stallen. Daarover dus straks meer.

Vliegende start

Op de stoep voor de Raad van State, het paleis Kneuterdijk, luister ik naar het lange audiofragment. Als ik hoor dat Willem II aan de achterkant van het paleis een grote zaal liet bouwen om zijn schilderijenverzameling te kunnen tonen, dwalen mijn gedachten af naar de tijd dat ik beginnend verslaggever was en zo groen als gras - de jaren 80. Mijn chef had me naar de Raad van State gestuurd om verslag te doen van de een of andere officiële gebeurtenis. De zaal waar die zou plaatsvinden was op twee stoeltjes na leeg. Er stroomden mensen binnen die ik niet kende en het woord netwerken bestond nog niet, dus toen ik wat doelloos had rondgedrenteld ging ik op een van de stoelen zitten. Vrijwel meteen werd ik op mijn schouder getikt. Een zenuwachtige bode gebaarde dat ik moest opstaan. Al snel werd duidelijk waarom. Prinses Juliana werd binnengeleid; de stoelen waren voor haar en haar hofdame bestemd. De plechtigheid begon, ik stelde me achterin de zaal op en pakte mijn notitieblok om aantekeningen te maken. Intussen draaide prinses Juliana zich om op haar stoel en nam mij met priemende ogen nieuwsgierig op. Tot zover de vliegende carrièrestart van Milja de Zwart, dacht ik…

Vanaf de Kneuterdijk loop ik het Lange Voorhout op, langs de Kloosterkerk die van 1400 tot eind 16e eeuw onderdeel was van een katholiek mannenklooster, maar na de confiscatie door de Staten van Holland in 1583 eerst in gebruik kwam als paardenstal (1588), toen als kanonnengieterij (1589 - 1665) en daarnaast als protestantse kerk (vanaf 1617). Het koninklijke tintje is dat de leden van het Koninklijk Huis er met enige regelmaat komen, sinds prins Maurits dat deed begin 17e eeuw. 

Koninginnenach

Een paar paleizen verder loop ik naar de Korte Vijverberg, langs het ‘kabinet’ van koning Willem-Alexander, naar het standbeeld van Willem van Oranje midden op het Plein. Het Plein, dat ik als meer ervaren verslaggever in de jaren 90 langzaam heb zien veranderen in één groot terras. Eens, op een avond eind april, had ik nog tot laat gewerkt aan een artikel. Toen het eindelijk af was, bleek de ingang van de redactie te zijn veranderd in een bar. Onder de verbaasde blik van de barman klom ik eroverheen om naar huis te gaan. Intussen was op het Plein Koninginnenach losgebarsten.

Benito

En, zoals jullie lezen, ben ik al ontspoord eer ik goed en wel op gang ben met de Royal Tour. Ik heb er een sentimental journey van gemaakt. Zo komen we er natuurlijk nooit. Daarom sla ik een flink aantal locaties over en neem jullie linea recta mee naar de Koninklijke Stallen. Tien jaar geleden ben ik daar een keer binnen geweest, op excursie met collega’s. Als paardengek was ik natuurlijk in het Walhalla. De rondleiding eindigde voor de stal van de schimmel Benito, lang het favoriete rijpaard van Beatrix en ook het paard waarop de stalmeester tot aan Prinsjesdag 2011 meereed in de stoet. Dus toen hij vroeg wie Benito gedag wilde zeggen en de staldeur opende, stond ik al in het stro.