Herinnert u zich nog de schoolpleinspelletjes van toen? ‘Rood is de liefde, zwart is de rouw, later wordt …. Johnny zijn vrouw’ etc. Gezamenlijk zingend in een horizontale rij heen en teruglopend richting de betreffende jongen en het meisje. Ik weet niet meer hoe het precies verder ging, maar uiteindelijk stond Johnny met het betreffende meisje met de ruggen tegen elkaar en als je allebei dezelfde kant op keek moest je elkaar zoenen. En ja hoor, met een beetje smokkelen lukte het mij keer op keer om ze te zoenen. Zóóó zoet, maar té leuk! 

Dat herinner ik mij nog van de Prinses Ireneschool aan de Sillestraat. En wat dit te maken heeft met de Fiat 600D Multipla? Helemaal niets, maar het was rond diezelfde tijd dat de Multipla in het Haagse rondreed. Tja, de Multipla is nooit kandidaat geweest voor een schoonheidsprijs, maar het was wel de meest praktische mini-MPV die de historie ooit gekend heeft. Een MPV toen het woord nog niet eens bestond. De basis was een Fiat 600, waarvan de neus was weggehaald en er in het midden een stuk tussen was geplaatst en achter het achterportier was het gewoon weer een 600. Als je er nu naar kijkt natuurlijk levensgevaarlijk, want zonder neus was je als bestuurder en als passagier voorin bij een frontale botsing al snel richting begraafplaats Oud Eik en Duinen, maar dat terzijde. Uitgangspunt was natuurlijk een ruime auto. Voorin het standaard 600-dashboard met rechts tegen de voorkant het rechtopstaande reservewiel. Voorin kon je met drie personen zitten. Daarachter twee opklapbare campingstoeltjes en daarachter op rij nog twee soortgelijke stoeltjes die omlaag geklapt een enorme bagageruimte gaven. Uniek voor die tijd. Achterin de motor met 763 cc en 32 pk en een topsnelheid van rond de 100 kilometer. In 1961 kostte hij 5.896 gulden en bleef in productie tot 1966. Fascinerend als je het dashboard bekijkt, vergeleken met nu. Een wit stuur met twee spaken en een zwarte drukcirkel in het midden als claxon. Niets meer en niets minder. Daarachter een wat ovale, witte unit met de snelheids-meter als klok en een benzine- en watertemperatuurmeter met een paar controlelampjes. Op het metalen dashboard in het midden een asbakje in Madurodam formaat met daaronder een chroomplaatje met in het midden het contactslot en links en rechts daarvan een metalen tuimelschakelaar voor de verlichting en de ruitenwissers, en dat was alles. O ja, onder het dashboard nog een rubber drukknop voor de ruitensproeiers. Achterin lag het gewone 600 motortje en dat was al geen sprinter met vier personen aan boord, dus laat staan hoe dat ging met zeven personen aan boord. De wegligging van deze Multipla kon je natuurlijk wel raden. Desalniettemin werden met dit soort auto’s toch flinke vakantie-afstanden afgelegd. Hoewel de gewone 600 al snel overging van de ‘zelfmoord’-voorportieren die aan de voorkant openden, naar de veiliger uitvoering, bleef de Multipla ze houden tot 1966, waarna het model van de markt verdween. Een bijzondere auto!