Fiat 1300

Ik moest ineens aan Helma Hamers denken die achter mij woonde in de Cornelis van der Lijnstraat, met wie ik vaak romantisch reisde in tramlijn 6 of achterin bus 4. En wat dat met de Fiat 1300 te maken heeft? Helemaal niets, maar ik dacht aan haar toen ik recentelijk in diezelfde Cornelis van der Lijnstraat een zandkleurige Fiat 1300 zag staan. Wat heb ik dat toch altijd een mooie, karakteristieke, elegante Fiat gevonden. 

U weet dat ik opgegroeid ben tussen de Fiats en dat mijn eerste auto een nieuwe Fiat 850 Sport Coupé was, dus het zal u dan ook niet verbazen dat ik ook iets heb met deze Fiat 1300. Hij werd geproduceerd van 1961 tot 1967 en was in Italië bedoeld als goedkopere tegenhanger van de Alfa Romeo Giulia en die overeenkomst zie ik onmiddellijk terug in de werking van de ruitenwissers die niet gezamenlijk van links naar rechts gingen, maar vanuit het midden omhoogkwamen, waarbij de een naar links ging en de andere naar rechts. Het model was in die tijd sowieso apart. Heel gezichtsbepalend was de chroomstrip over de platte motorkap, doorgetrokken over de zijkanten en over de even zo platte achterklep. Zeer karakteristiek. Ook was dit model leverbaar als 1500 met een zwaardere motor. Het verschil kon je aan de buitenkant zien door de verschillende grille en de met rubber voorziene rozetten op de bumpers en natuurlijk het typeplaatje achterop. Heel typerend was natuurlijk ook de achterruit, die wat doorliep naar de zijkanten. En niet te vergeten de witte zijvlakken van de banden. Zo normaal in die tijd, terwijl je het je nu niet meer kunt voorstellen op de hedendaagse auto’s en natuurlijk niet te vergeten de spatlappen met Fiat-logo. In 1966 stond deze 1300 in de prijslijst voor 6.890 gulden. In het kader van de symmetrie had deze 1300 aan de achterkant rechts een ronde achteruitrijlamp en aan de linkerkant van gelijke grootte de ronde benzinedop. Over het interieur kan ik nog steeds enthousiast worden, vooral over het dashboard. Fraai gestileerd met aan de bovenkant een zacht gevormde kunststofband voor de veiligheid met eenzelfde brede band aan de onderkant. Daartussen zoals gebruikelijk in die tijd een metalen dashboard in de kleur van de auto. Alle meters in één unit, zoals de lintsnelheidsmeter, benzinevoorraadmeter met aan de onderkant 2x2 tuimelschakelaars. Onder het dashboard links, de choke en het handgas. Onder het slank gevormde, zwarte stuur met rondchromen claxonring links het contactslot met daarin gestanst de code die ook op de paddenstoelvormige contact-sleutel stond, zoals E12. Handig voor het dievengilde. Opvallend was het forse hendel van de stuurversnelling. Prominent in het midden de ruimte voor de inbouwradio met daaronder het omlaag klappende asbakje met daaronder weer de schuiven voor de ventilatie en verwarming. Wat korte zittingen en leuningen, maar dat was normaal voor Italiaanse auto’s in die tijd. Topklasse!