Rover 3 Liter Coupé

Wat kunnen herinneringen toch heerlijk zijn. Als ik deze Rover drie Liter Coupé zie dan denk ik altijd met veel genoegen terug aan mijn jeugdvakanties die ik in Engeland doorbracht bij mijn oom en tante. Prachtig Engels landhuis in het plaatsje Hove bij Brighton. Zij had een lichtblauwe Morris Minor 1000 Traveller, ja die met dat mooie hout. Hij had een donkerblauwe Rover drie Liter Coupé, waar ik altijd riant voorin mocht zitten op weg naar hun boot die in de haven van Bembridge lag op the Island of Wight. Als ze in Nederland waren, logeerden ze altijd in Hotel de Zalm in de Molenstraat. Sweet memories dus.

En nog steeds vind ik het een majesteitelijke auto. Laten we er even omheen lopen. Allereerst die voorkant met die enorm chique chromen grille. Het is nu weer mode. Echt imposant en die fraaie lichtpartij en dat exclusieve logo. Zo zonde dat dit legendarische merk nu ter ziele is. En dan die grote wielen met die gedistingeerde wieldoppen en die mooie witte rand. Hoge taille met een wat kleinere raampartij. Slank aflopend naar achteren en daar die imposante achterklep en dat mooie hendel dat ik vaak omhoog heb geduwd om de koffers in te laden. Ik zei het al, ik mocht altijd voorin zitten op die enorme luxe stoelen, met voor je een echt notenhouten dashboard met die mooie Smiths meters voor snelheid, toeren, olie, temperatuur etc. Wat ik ook nooit zal vergeten als wij ’s avonds naar huis reden op die zwoele zomer-avonden en die heerlijke lucht van verbrand tuinafval de Rover binnendrong, was het uitzicht op twee rood verlichte puntjes aan het eind van de motorkap. Dit was niet alleen bedoeld om de bestuurder te laten zien waar de auto ophield, maar ook om te tonen dat de koplampen nog werkten. Mooi hè? Deze Coupé reed als een spreekwoordelijke tank. De zit achter het stuur was voortreffelijk. En wat een mooi stuur. Natuurlijk een beetje dun en erg groot, maar wat mooi ontworpen met dat logo in het midden en de kleine chromen ring voor de claxon. En dan die stuurbekrachtiging. Wel een beetje licht, maar wat een luxe voor die tijd. Toen ja, ik praat nu over de jaren zestig, waren Rovers nog echte Rovers. Dat merkte je als je het portier opende en vooral ook sloot. Als een kluisdeur van de Bank of England. In 1964 kostte deze Rover nieuw 24.000 gulden, maar ja, toen kostte een pakje Stuyvesant ook nog 1 gulden 75. Ik kan mij het geluid van deze potente drie liter motor nog goed herinneren. Donkerbruin en heel speciaal! Hij had een top van 175 kilometer en een gewicht van 1720 kilo. Wat een geluk dat er nog een paar van deze pronkstukken bestaan.