Vauxhall Viva

Ook een auto die nooit zo bekend is geworden in Nederland. Even voor het betere begrip. General Motors had in Europa het merk Opel en in Engeland het merk Vauxhall met van elkaar verschillende modellen. In Nederland waren beide merken leverbaar. Later hadden beide merken dezelfde modellen en was Vauxhall een Opel met een Vauxhall badge, alleen nog maar leverbaar in de UK. Maar destijds was Vauxhall dus een Brits merk met een eigen modellijn en in 1965 introduceerden zij de nieuwe Viva. Later werd dit model gerestyled en daarover hebben we het nu. 

Een topper daar met een beperkt succes in Nederland. Een leuk en apart model. Een echte vertegenwoordigersauto met een opvallend design met een oplopend knikje onder de achterruit. Veel chroom in die tijd op de wat luxere uitvoeringen en verkrijgbaar in een aantal versies, zoals de standaard-uitvoering, een beetje kaal met alle basics van toen, maar ook de Viva de Luxe, de Viva SL met nog meer chroom, een andere grille, mooiere stoelen, houten dashboardinleg, armsteun achterin, geen achterbank maar twee luxe gevormde stoelen, een afsluitbaar dashboardkastje en meer van dit soort luxezaken voor die tijd. Ik kan hem mij nog goed herinneren, omdat ik tijdens een zomervakantie eind jaren zestig bij mijn oom en tante in Harrow in Engeland logeerde en vriendje werd van het buurmeisje. Ze heette Linda en ik weet nog dat zij regelmatig het plaatje Everlasting Love van Love Affair draaide en ik hoopte dat het voor mij bestemd was. Haar vader was verzekerings-agent en kreeg een nieuwe zakenauto. Ja, u raadt het al, een donkergroene Vauxhall Viva, waarbij hij mij uitnodigde voor een proefritje. Waarschijnlijk wilde hij meer weten over wie er met zijn dochter hand in hand liep, maar dat terzijde. De Viva was natuurlijk een beetje Opel-niveau, maar de meest luxe Sl uitvoering sprak mij wel aan. Het rijden was niet spectaculair. Ik kan mij nog herinneren dat net als bij de Opel Kadett het stuur wat scheef in het interieur stond. De linkerkant was wat lager dan de rechterkant, zodat je er niet echt lekker achter zat. Wat ik mij ook nog kan herinneren, is dat de Vauxhall dealer in Den Haag op een wat binnenstad-achtige plek zat aan een gracht. Ik ben daar met mijn vader wel eens een keer geweest, want de directeur was een relatie van hem. Er staat mij iets bij van de Boomsluiterskade. De Vauxhall Viva was gewoon een heel leuke auto voor die tijd en had voor mij extra sweet memories.