Alfa Romeo Giulietta Sprint

Ik denk dat ik begin jaren zestig al een soort van ‘Haagse Kakker’ was, want ik had het niet zo op de toen populaire automerken als Ford en Opel. Ik had voorkeur voor de Engelse merken en vooral de Italiaanse merken zoals Alfa Romeo, Lancia en Fiat. Ik kon toen al genieten van de Alfa Romeo Giulietta Sprint uit 1961, niet wetende dat Alfa Romeo uiteindelijk mijn ultieme merk zou worden via een Sud Ti, twee Suds Sprint, de Spider en momenteel de Brera 3.2V6 4wd. 

Ik kan mij nog herinneren dat ik verliefd werd op de Giulietta Sprint. Er was een autoshow in het gebouw van de voormalige dierentuin aan het Malieveld. Mijn vader bracht mij erheen en zou mij na een uurtje weer ophalen. En daar stond hij naast vele andere, voor mij blijkbaar oninteressantere merken. Ik geloof dat ik het hele uur achter het stuur van deze droomauto heb gezeten. Wat zal ik geweest zijn, een jaar of dertien denk ik en dan al besmet met het Alfa-virus. Kijk nu zelf eens naar de foto en u zult het met mij eens zijn dat dit het toonbeeld is van slanke, elegante, eenvoudige lijnen die je toch zelden meer ziet in autoland. Dat kunnen naar mijn idee alleen Italianen. Wat een beauty! Heerlijk, al dat subtiele chroom en die prachtige Alfa grille. De kleur was natuurlijk Alfa Rosso en dat zag je ook weer terug in het interieur. Rood dashboard met achter het niet-sportieve maar wel Alfa-eigen stuur met een combinatie van wit en zwart, met een kleine chromen claxonring, een klokkenunit met in het midden de toerenteller met daarnaast de snelheidsmeter en aan de rechterkant de in drie units verdeelde infometers van benzine, olie en watertemperatuur. In het midden vier symmetrisch geplaatste trekknoppen en schuin uit de vloer stekend de versnellingspook. De interieurbekleding was een smaakvolle combi van rood en crème leer en ik herinner mij nog goed het metalen hengsel aan het portier als handgreep. Tjoh, had ik hem toen maar gekocht en nu verkocht, want dan schreef ik dit nu vanaf een cruiseschip richting Bahamas, maar dat terzijde. Het allerfijnste van Alfa Romeo was en is nog steeds het rijden. Deze toch kleine vier cilinder, 1290 cc met 80 pk motor die gretig reageerde op het gaspedaal en toch een topsnelheid had van 166 kilometer. Twee bovenliggende nokassen, blok en kop van lichtmetaal en in een kleine veertien seconden zat je op de honderd. Toen en nu nog steeds is Alfa Romeo een automerk voor liefhebbers. Hierna heeft Alfa Romeo nog zo veel mooie modellen geproduceerd en is gelukkig nog steeds op de markt. Wat een heerlijk merk!