Renault 5

Wat heeft Renault toch karakteristieke auto’s gemaakt in het verleden. Momenteel stelt dat naar mijn mening weinig meer voor, wat opvallend design betreft. Herinnert u zich de Renault 5 nog? Ik zag er pas één staan vlak bij het huis van een vroegere vriendin Coby van den Broek, aan het Isabellaland in Mariahoeve.

Na de iconische Renault 4 een heel ander model. Nog wel steeds naar voren hellend, maar nu wat trapeziumachtig gevormd met zijn vlakke achterkant. Hebben veel autofabrikanten tegenwoordig de behoefte hun modellen allemaal een familiegezicht te geven, waardoor ze allemaal op elkaar lijken, was dat zeker niet het geval bij Renault met deze 5. Hij was zo apart gevormd dat hij ook meteen opviel tussen de andere merken in die tijd. Door zijn vormgeving had hij een hoog aaibaarheidsgehalte en was gelijk heel populair bij de jongere rijders. Hij was praktisch in het gebruik, bood veel ruimte en had een aantal opvallende opvallendheden. Flinke kunststoffen zwarte bumperschilden voor en achter, en smalle verticale achterlichten en natuurlijk een grote derde deur als achterklep. Geen deurhendels maar een gleuf met een drukknop op de deur. Heel apart en dat gold ook voor het interieur. Als je instapte, ervoer je gelijk de stoeltjes met een te kort zitvlak en een te korte leuning die nauwelijks steun boden. Uitzicht op een simplistisch dashboard gebaseerd op verticaal gestreepte kunststof met achter het stuur een vierkant blok met een hoekige snelheidsmeter. Ernaast een blok infometers en waarschuwings-lampjes met daarnaast een rij goedkoop aandoende horizontale tuimelschakelaars. Het dashboarddesign was ook doorgevoerd in het middengedeelte van het stuur. Het zag er grappig uit, maar ik vond het geheel altijd een voorbeeld van ‘de Franse slag’. En dat was niet alleen de afwerking, maar ook de lichtheid in bediening, zoals de koppeling, het gaspedaal, het rempedaal en de vage bediening van de versnelling. De besturing was overigens heel direct, zonder hulp van een stuurbekrachtiging. Chroom was niet of nauwelijks meer aanwezig. Strakke vlakken waren de trend. Praktisch was het uitgangspunt en dat was vooral merkbaar in het bagagegedeelte dat met de achterbank plat een zee van ruimte
bood. De Renault 5 werd in 1972 geïntroduceerd en had toen nog het ‘pak-draai-duw en trek’-versnellingshendel uit de Renault 4, maar dat werd al snel vervangen door een normale versnellingspook. Je had de keus uit een L-versie met 845 cc motor of een TL-versie met de 956 cc, die op de voorwielen al uitgevoerd was met schijfremmen. Natuurlijk moest er ook een sportieve versie komen en dat werd de Alpine met 93 pk. In 1984 viel het doek van dit iconische model en werd opgevolgd door de Super 5. In een later stadium werd dit model vervangen door de Renault Clio.