NSU 1000C

En ja hoor, daar stond hij aan de Zwedenburg waar ik recentelijk doorheen reed. Een witte NSU 1000C met knalrode skai/stoffen bekleding uit eind jaren zestig. Eigenlijk heb ik zelf nooit zoveel gehad met NSU als auto, maar ik was wel onder de indruk van de kleine, fraaie details op dit model en ook op de kleinere broer, de Prinz. 

Allereerst mooi chroomgebruik als striping rondom de hele auto op een wat carrosserie-overhangende rand. Heel mooi daarin verwerkt de handgreep en de daarin passende, rechthoekige drukknop met daarin het sleutelgat. Eenzelfde mooi detail was het overhangende randje boven de drie gelijkvormige ronde achterlichten en de fraaie claxonring op het stuur, de inbraakveilige draaiknop voor de tochtraampjes, en de smaakvolle doorvoering van rood als kleur in de vloerbedekking, stoel- en portierbekleding. Opmerkelijk vond ik ook de cleane dashboardindeling. Een grote klok als snelheidsmeter en links en rechts daarvan een kleiner klokje. Geheel links vier tuimelschakelaars in een chroom omlijste rechthoek. In het midden was er ruimte voor een optionele radio en daarnaast zat een uitklapbaar asbakje met daarnaast het handschoenenkastje. Superdegelijk Duits. De motor, een viercilinder benzine-motor met 996 cc en 43 pk, waarbij je er twintig tellen over deed om van start op de honderd kilometer te komen. Nadeel van de motor achterin was natuurlijk de zijwindgevoeligheid, maar dat werd meestal opgelost met een zak zand voorin. Ik kan mij herinneren dat het stuur wat plat lag en niet recht voor je zat, maar wat naar het midden toe geplaatst was, zodat je er niet helemaal lekker achter zat. Het meubilair zat prima. Ook Duits degelijk. Ondanks het bescheiden formaat van de auto kon je nog aardig wat bagage meenemen. Voorin kleine koffers en tassen en doordat je de leuning van de achterbank kon neerklappen kon je daar ook nog het nodige kwijt. Bestel-autoruimte noemde NSU dat zelf, maar dat was lichtelijk overdreven, maar dat terzijde. In beide zijpanelen achterin waren ook nog wat praktische opbergvakken voor wat kleine zaken. Deze NSU 100C stond in de prijslijst voor 5.700 gulden in die tijd. Rijden met deze NSU was een verrassend genoegen, want je kon er zeer sportief mee rijden. Een felle acceleratie, waarbij je lekker kon doortrekken in de versnellingen. Hij had een topsnelheid van 130 kilometer per uur. Het bijzondere was dat je er ook schakellui mee kon rijden, zoals 40 in zijn 4. NSU was in die tijd een leuk automerk. In 1957 was het geboortejaar van de NSU Prinz, een wat kleiner model met een hoog aaibaarheidsgehalte. In de loop der jaren werd de modelrange uitgebreid met de 1000C en zelfs met een SportPrinz Coupé. Een heel elegant model dat alleen leverbaar was in de kleur rood en ‘lilienweiss’. Tevens werd aan het assorti-ment de NSU Spider toegevoegd. Een cabrioletversie met een sensationele Wankelmotor. Leuke auto’s!