Jaguar E-Type

Het zal rond 1970 geweest zijn toen ik met mijn toenmalige vriendin Marianne van Velzen, die werkte in een modezaak in Voorburg, de AutoRai bezocht en als verzamelaar van autofolders hadden we afgesproken dat zij met al haar natuurlijke charmes bepaalde stands zou bezoeken om bij de heren exclusieve folders te bemachtigen en dit gebeurde tot mijn grote genoegen met goed resultaat. Een van die folders heb ik nu voor mij liggen en is van de Jaguar E-Type.

Wie kent hem niet? Een van de mooiste klassiekers die ik ken. Hij is zo bijzonder van vormgeving. Hoezo windtunnellijnen en ergonomie? Gedurfd en eigenzinnig, zeker voor die tijd. Altijd ook een prachtig gezicht als ik deze E-Type zag staan in de showroom van Jaguar dealer Lagerwij op de hoek van de Javastraat met in de showroom die grote witte leeuw, als u zich dat nog herinnert. Dit was een auto die echt hoorde in het Engelse landschap. Droom even met mij mee. Een lome, zomerse zondagmiddag op een van de heuvelachtige binnenwegen in het glooiende Engelse landschap op weg naar mijn Country Estate ergens in het graafschap Kent in mijn Racing Green Jaguar E-Type. Ik snuif de geur van het warme leer op, in combinatie met een vleugje Castrol-olie. Comfortabel, bijna liggend achter het dunhouten driespaaksstuur, met die heerlijke donkerbruine brom van de zescilinder motor als ik regelmatig terugschakel voor een nieuwe bocht en dan weer het gas erop. Heerlijk! Uitzicht via de smalle voorruit met, jawel, drie ruitenwissers op het romantische landschap en als ik iets omlaag kijk op het rijke, door notenhout omgeven dashboard met simpele maar indrukwekkende klokken en een rij knoppen en tuimelschakelaars, met daaronder aangegeven waarvoor zij dienen. Met in het midden het contactslot voor het vertrouwde Union-sleuteltje. Een laatste scherp genomen bocht en ik rij het toegangshek binnen. Het grind knarst onder de wielen, hetgeen mij alleen al een rijk gevoel geeft en ik parkeer mijn E-Type voor de dubbele garage. Op het eeuwenoude bankje onder de metershoge klimop bekijk ik de E-Type nog eens goed. Wat een fantastische, lange neus met die aparte koplampen. En dan die bolle zijkanten en die elegant gevormde portieren resulterend in die prachtige coupé gelijnde achterkant. Eén geheel vormend met de platte derde deur als achterklep. Niet dat daar veel onder kon als bagage, maar ‘who cares’. Wat een mooie lijnen en wat een gedurfd ontwerp. Heel bijzonder. Wat ruimte betrof was het allemaal zeer beperkt. Ik zei het al, voorin bijna liggen en achterin was eigenlijk niet te zitten op die prachtig gestileerde zitjes. De bagageruimte bood ook niet meer ruimte dan voor een goed gevulde picknickmand met heerlijke pies, sandwiches en een mooie fles champagne. Maar ja, wat wil je nog meer als je zo even wegdroomt? Tja, mooie herinneringen. Gelukkig heb ik de folder nog.