Volvo P1800 ES

Tot mijn verbazing kreeg ik een foto gemaild van de hoofdredactrice van deze krant, Sanne Groeneboer, waarop zij poseert bij een Volvo P1800 ES in een uiterst rustieke omgeving die u nu in beeld heeft. Tegelijkertijd realiseerde ik mij dat ik nog geen aandacht heb besteed in deze rubriek aan deze legendarische Volvo. Te meer daar ik aan het oer-model, de P1800, u weet wel de auto van The Saint, warme herinneringen heb. 

Een goede vriend van mijn vader, George Zweekhorst, ruilde zijn Fiat sub-dealerschap in voor het dealerschap van het begin jaren zestig in Nederland opkomende merk Volvo met een showroom en een werkplaats op de begane grond van de Nirwana-flat aan het Willem Witzenplein. En als pikkie van een jaar of vijftien kon je mij geen groter plezier doen dan mij een tijdje in de showroom te laten vertoeven tussen de Kattenrug P544, de Amazon P220 en de P1800. Die laatste was mijn favoriet en ik vond het heerlijk om daar achter het stuur een beetje weg te dromen. Het mooiste was dat ik mijzelf dan ook kon zien in die weerspiegelende glazen showroomruiten. Wat een droomauto was dat. De eerste generatie werd geproduceerd van 1960 tot 1963, herkenbaar aan de in het midden oplopende voorbumpers. In 1961 kostte hij al 20.900 gulden. De tweede generatie werd geproduceerd van 1963 tot 1969, waarbij de voorbumper werd gelijkgetrokken. In 1966 was de prijs wat verscherpt naar 18.975 gulden. In 1969 werd hij opgevolgd door de P1800 E met een aantal modificaties en in 1971 introduceerde Volvo de P1800 ES, waarbij het Coupé-model rigoureus werd gewijzigd in een Shootingbrake-model. De achterkant vanaf het voorportier werd recht doorgetrokken met een langwerpige zijruit en de achterklep werd één groot glazen geheel tot aan de verticaal liggende achterlichten. Onder de motorkap lag een 4 cilinder benzinemotor met 1985 cc en 135 pk, die een topsnelheid beloofde van 190 kilometer. In 1971 stond hij in de prijslijst voor 29.990 gulden.

Afgezien van een nu veel grotere bagageruimte had het interieur weinig ingrijpende veranderingen ondergaan. Het ooit zo fraaie stuur uit de eerste generatie met de chromen spaken met sportieve gaatjes was bij de facelifts al vervangen door een groot driespakig stuur met een groot zwart middenvlak. Maar afgezien daarvan had het stuur voor mij de ideale stand, recht verticaal. Het dashboard zag er strak, elegant en fraai uit met een matzilveren achtergrond. Voor je twee mooi ontworpen klokken als toerenteller en snelheidsmeter met een ice-blue middencirkel en ertussenin een smalle verticale rechthoek met twee extra meters. In het midden van het dashboard drie fraaie kleinere infoklokken. De achteruitkijkspiegel was op de bovenkant van het dashboard geplaatst. De stoelen waren gescheiden door een hoge middentunnel, met daarop een kort schakelpookje. De stoelen zelf waren prachtig vormgegeven met dikke ‘flappen’ voor steun onder de dijbenen. Natuurlijk standaard driepunts-veiligheids-
gordels en de handrem zat links naast de bestuurderstoel. Ondanks de sportieve looks van deze Volvo had het rijden geen al te sportieve inslag door zijn gewicht en zijn stuurgedrag, maar ‘who cared’, want het was met deze P1800 ES heerlijk comfortabel toeren en nu nog steeds, volgens uw hoofdredactrice Sanne.

John Vroom