Rover 3500V8

Een van de mooiste klassiekers uit mijn jeugdjaren is toch wel de Rover 3500V8. Dit model werd in 1963 geïntroduceerd op de London Motor Show. Een sensatie, want Rover had toch altijd wat klassieke modellen. De carrosserie was uiterst modern en de techniek was nog niet eerder in een ander Rover-model gebruikt. Lage, scherp vloeiende lijnen, eindigend in puntige lampen aan de voor- en achterkant. Een fraaie smalle voorkant met veel chroom, dubbele koplampen en een sierlijke grille met het gracieuze Rover-logo in het midden. 

Leuk detail was, overigens wel meer toegepast in die tijd, de horizontale stads- en knipperlichten die bovenaan eindigden in een kunststof punt dat aangelicht werd door het stadslicht, waardoor je in het donker vanachter het stuur een prima beeld kreeg waar de auto ophield aan de voorkant en het eveneens inzicht gaf of het stadslicht wel brandde. Slim hè? Elegante, vierkante bagageklep waarop als extra optie het reservewiel gemonteerd kon worden voor eigenaren die de bagageruimte te klein vonden. Velen kozen daar ook voor, omdat het heel sportief oogde. Over de gehele breedte van de auto chique chromen sierlijsten, die deze Rover tot een plaatje maakte. Het interieur is voor mij nog steeds het toppunt van Britse chic. Zulke mooie, rond gevormde leren stoelen met hoofdsteunen voorin en dezelfde stoelvorm achterin, met daartussen een vetleren middenarmsteun. Een vijfde passagier was in deze Rover niet echt welkom, zo leek het. Het dashboard was voor die tijd en zelfs nu nog heel bijzonder gevormd. Het instrumentenpaneel bestond uit een langwerpige unit met een lintsnelheidsmeter. Daaronder een dikleren stootrand met weer daaronder de rij fraai en apart gevormde schakelaars. Eveneens een apart gevormde radio met drukknoppen en die heerlijk simpele aan- en uitknop, en die andere voor het zoeken van de zenders die eigenlijk alleen maar op Radio 2 van de BBC hoort te staan om in de juiste sfeer te blijven. De 3500V8 was standaard met een prachtig hout-metalen sportstuur geleverd en een toerenteller. Ik herinner mij nog goed de eveneens apart en bijna design gevormde hendels onder het stuur voor de richtingaanwijzers en de claxon. De stoelen zagen er niet alleen mooi uit, maar zaten ook uiterst comfortabel. Ik zat als een vorst en snoof met genoegen die speciale lucht van leer, hout en Castrol olie. Ik herinner mij weer dat mijn tante, die zo’n donkerblauwe Rover 3500V8 bezat, tijdens een jeugdvakantie in Engeland aan mij vroeg of ik zin had om na een familiebezoek terug te rijden naar het huis in Harrow. Ik had net mijn rijbewijs, had nog nooit links gereden met het stuur aan de rechterkant en evenmin in een automaat. Natuurlijk zei ik ‘ja’, maar ik was toch wel blij toen ik ‘m na een uur genieten heel op het tuinpad parkeerde. Nog steeds is het een imposante auto en als je hem startte kwam die fenomenale V8 motor tot leven met een donkerbruine grom. De vering was plezierig stug, maar toch comfortabel. Wat is het toch eeuwig zonde dat de echte Britse auto-industrie ter ziele is. Gelukkig heb ik de herinneringen nog.