Als ik aan auto’s uit de jaren zestig en zeventig denk, dan schieten mij spontaan ook meisjesnamen te binnen op wie ik als puberende puber heimelijk verliefd was. Bijvoorbeeld Aukje de Vries. Zij woonde in Mariahoeve en zat in Mulo klas 1C van de Van Hoogstratenschool en ik in 1A. Ik zag haar dagelijks, maar heb nooit een woord met haar gewisseld. Zij speelde geloof ik korfbal bij Ons Eibernest bij Marlot. En waarom vertel ik dit? Omdat er in die jaren ook auto’s waren waar ik een beetje verliefd op was, maar dat daar nooit iets van gekomen is. 

De Fiat 128 Coupé is daar een mooi voorbeeld van. Toen ik zelf een gloednieuwe Fiat 850 Sport Coupé kocht, leek mij de Fiat 128 Coupé een mooie opvolger na een aantal jaar, maar het werd een Alfa Romeo Sud Ti. Desondanks vond en vind ik nog steeds de 128 Coupé een fantastisch model. Een echt sportieve auto. Hij werd ontworpen op basis van de succesvolle 128 Sedan. Hij was leverbaar in vier versies, maar mijn favoriet was de 128 Coupé SL 1300. Fraaie platte neus, aflopende Coupé daklijn, uitmondend in een korte kont. Ruim voorzien van chromen omlijstingen en bumpers. Opvallend vond ik wel de lelijk uitstekende uitlaatpijp, maar dat terzijde. Grappig detail was dat de kofferruimte even groot was als bij de 128 Sedan. Bij de vier versies kon je kiezen uit twee motoren. Allereerst de 1116 cc benzinemotor met 65 pk en een topsnelheid van 150 kilometer, of de 1290 cc benzinemotor met 75 pk die een top van 160 kilometer beloofde. Deze motor was ontwikkeld uit die van de 128 Rally. De motoren waren dwars geplaatst en gecombineerd met voorwielaandrijving. Alle vier de wielen waren onafhankelijk opgehangen met schijfremmen voor en trommelremmen achter en servo bekrachtigd. Het prettige van deze Coupé was dat hij plaats bood aan vier personen. Om instapruimte te bieden, moest je de leuning van de voorstoelen naar voren klappen en daarvoor moest je een ronde knop onderaan de achterzijde van de stoelleuning indrukken. Ik had dat ook in mijn 850 Sport Coupé en dat was superonhandig in de praktijk. De stoelen op zich zaten prima. Fraai was het leren gepolsterde dikke stuur dat net als bij de 128 Sedan een beetje hoog en plat stond. Het dashboard was in grote lijnen gelijk aan de Sedan en dat zag er strak uit met toevoegingen van een toerenteller en een koelwaterthermometer. De 128 Coupé SL 1300 was standaard voorzien van sportvelgen, had dubbele koplampen en een afwijkende grille, zwart met een chromen rand, voorstoelen met verstelbare rugleuningen en fraaie armleuningen aan de portieren met een ingebouwde handgreep, om maar eens wat te noemen. En natuurlijk, heel normaal voor die tijd, een uitklapbare asbak voorin en twee achterin. Rijden met de 128 Coupé was een waar genoegen. Echt een Fiat die uitnodigde lekker in de toeren te rijden. Een prima wegligging. Strak sturen en soepel schakelen. Zó jammer dat dit merk nu alleen nog maar teert op de, overigens super-leuke, retro 500.