Renault R16

Wat was dat een revolutionair nieuw model voor die tijd. Ik kan mij nog goed herinneren dat onze benedenbuurman kwam voorrijden met een van de eerste R16’s. Ik was toen al niet zo’n liefhebber van het Franse product, maar ik vond het toch wel een heel interessante auto. Wat een aparte vormgeving. Als knulletje van een jaar of veertien heb ik heel wat momenten doorgebracht in de showroom van Renault dealer AutoHaag om deze R16 beter te leren kennen, en de heerlijke zit achter het rechtopstaande stuur staat mij nog goed bij. 

Uniek was natuurlijk wat wij nu de vijfde deur noemen. De R4 was eigenlijk de eerste, maar dit was toch wel heel bijzonder. Met de R16 luidde Renault een nieuw tijdperk in. De carrosserie had een opvallende vorm. Rechte lijnen met een lage, platte neus. Een wat blikkerige grille met rechthoekige koplampen en een klein Renault-logo in het midden. Maatje Madurodam als je het vergelijkt met de huidige modellen. De voorruit was licht gebogen. Veel chroomrandjes. De zijkanten hadden ook veel glas en zelfs een derde ruit, en daarna een stijl aflopende achterkant, die deze Renault zo karakteriseerde. De grote achterklep met de grote achterruit scharnierde in het dak en gaf toegang tot een bagageruimte die zeer variabel was. Uniek voor die tijd. Met ,de achterbank kon je van alles uithalen. Zo’n vijftien centimeter naar voren schuiven, waardoor de bagageruimte enorm toenam. De zitting naar voren kantelen en de rugleuning omhoog scharnieren, zodat je een vlakke laadvloer kreeg. Hij kon ook verwijderd worden. Je kon hem omtoveren tot comfortstanden, zodat je er ook nog in slapen kon. Heel bijzonder! In ieder geval had je een ruim interieur en dat maakte de R16 tot een plezierige reisauto. Opvallend waren de deurhendels. Een fraai ontworpen chromen strip met daaronder de drukknop. Wat mij toen al zo opviel waren de kleine details, zoals het feit dat je de motorkap van buitenaf kon ontgrendelen en dat je er als optie een slot in de grille op kon bestellen, om misbruik te voorkomen. Het dashboard was grotendeels een kunststof paneel met onder de voorruit een brede luchtverversingsstrip. Veel nephout en een rechthoekige snelheidsmeter en de altijd wat goedkoop ogende tuimelschakelaars. Als voorwielaandrijver had hij geen middentunnel. De handrem was een uit de vloer komend parapluhendel en het versnellingshendel was aan de stuurkolom bevestigd. Ik kan mij herinneren dat de buurman begin jaren zeventig zijn R16 inruilde voor de speciale TS Super versie met naturel rundleren bekleding in de metallic kleur ‘Dordognegroen’, met een elektrisch schuifdak, elektrische zijruiten, mooie hoofdsteunen, Dunlop velgen en getint glas. Het zag er allemaal chic en modern uit, hoewel ik het chroomwerk toch wat blikkerig bleef vinden. Rijden met de R16 was in die tijd heel plezierig. Hij lag als een blok op de weg dankzij zijn voorwielaandrijving. Prettig stuur- en schakelgedrag en comfortabele vering. In 1979 werd hij uit productie genomen en opgevolgd door de uiterst saaie 20-Serie. Jammer!