Als ik aan BMW denk in mijn jonge jeugdjaren, dan zie ik de kleine showroom voor mij van BMW-importeur Alimpo in de Parkstraat op een hoek. Eigenlijk een beetje een autostraat, want schuin tegenover zat Fiat dealer Swart met een flinke showroom en verderop de dealer voor Austin. Ik zei het al, een kleine showroom voor BMW-importeur Alimpo, want het merk stelde toen - en ik praat over begin jaren zestig - nog niet zo veel voor in Nederland. 

Het was ook een redelijk exclusief merk dat werd gekocht door goed verdienende consumenten, zoals advocaten en bankdirecteuren in een pak en met handschoenen achter het stuur, die niet in de populaire merken gezien wilden worden, als u begrijpt wat ik bedoel. Van oorsprong was BMW een producent van motorfietsen en kwam voorzichtig op de automarkt met de Isetta en de 700-serie, maar ook met de forse 501. In 1961 maakte de BMW 1500 haar debuut op de IAA-Beurs, gevolgd door de intro van de 1800 motor in 1963, die veel beter bij het uiterlijk van de grote sedan paste. Onder de motorkap van de 1500 lag de vier cilinder benzinemotor met 1499 cc en 80 pk die een topsnelheid beloofde van 150 kilometer. In 1963 stond hij in de prijslijst voor 11.475 gulden. Het design was strak en vloeiend. Iets schuin naar achter lopend frontje met een brede chromen grille met in het midden de herkenbare BMW-nieren, met op de hoeken de smalle oranje knipperlichten, platte motorkap die vanaf de grille scharnierde en zo naar voren klapte. Vrij strakke zijkanten zonder chroomstrips. Overigens wel keurige chroomstrips om de ramen. De beroemde Hofmeister-knik in de achterste raamstijlen werd een belangrijk designelement voor alle BMW’s die volgden. Opvallend detail voor mij waren de deurkrukken met een fraai, aan de bovenkant afgeplat ribbeldesign. De achterkant was ook strak vormgegeven. Het interieur was afgewerkt met materialen van een hoge kwaliteit. Goed zittend meubilair. Mooie uitklapbare portiervakken voor wegenkaarten enzovoorts. Keurige ronde draaiknop voor het opendraaien van de tochtruitjes en wat ik briljant vond, was de plaatsing van het portierhendel dat zich vlak onder de armsteun met handgreep bevond. Dus als je het portier wilde openen, had je via de handgreep, als je het hendel omhoogtrok, altijd de deur in je hand, wat bij stormachtig weer wel zo handig was. Het dashboard was typisch Duits ontworpen; stijlvol, strak, ergonomisch en luxe met hout en van kunstleer voorzien. Het stuur was eveneens stijlvol in al zijn eenvoud, met een apart gevormde naaf en een chromen claxonring met een kleine designspeling bij de naaf. Achter het stuur twee grote klokken met de snelheidsmeter en de ander met de benzinemeter. In het midden daarvan een kleiner analoog klokje. Contactslot en choke zaten onder het stuur en op de middentunnel een wat lange versnellingspook die overigens strak schakelde. Het was niet echt een sportief rijdende auto. De rijpositie was vrij hoog en de besturing reageerde wat traag. Het was meer een model voor de lange afstand. Zijn vermogen van 80 pk maakte snelle ritten over de landelijke wegen op relaxte wijze mogelijk.