Chevrolet Corvette Sting Ray

Zelf heb ik deze Chevrolet nooit in Den Haag zien rondrijden, anders dan het rode GorgiToy model op het parket van onze flat aan de Carel Reinierszkade, waar ik enthousiast mee speelde als knulletje begin jaren zestig. Ik realiseer mij dat, hoewel ik begin jaren vijftig ben opgegroeid in Den Haag tussen de Chevrolets Impala met die enorme vleugels, de De Soto’s en de Chryslers 300C, ik daar nooit iets mee gehad heb en eigenlijk nog steeds niet. Té groot en té oppervlakkig en u weet dat mijn voorkeur uitgaat naar Italiaans en Brits design, maar dat terzijde. Desondanks was de Sting Ray wel iets bijzonders.

Deze oer-Amerikaanse sportwagen was zijn tijd ver vooruit met een carrosserie van glasvezel, een onafhankelijke achterwielophanging en een V8 met brandstofinjectie. Maar de meesten zullen hem herkennen aan de in twee gedeelde achterruit of anders gezegd de ‘Split Window’. Hij werd geïntroduceerd in 1963 en bleef in productie tot 1967 en er werden er 117.964 van gefabriceerd. Eerlijk is eerlijk, de vormen van deze Sting Ray waren super elegant. Een lange, lage scherp gesneden voorkant met een lage, langwerpige grille met twee gescheiden superslanke chromen bumpers aan weerszijde van de nummerplaat. De meest onopvallende opvallendheid waren de verzonken koplampen die opklapten als je de verlichting inschakelde. Achter de portieren werd de aflopende Coupé-lijn ingezet, resulterend in een korte kont. Opvallend was de scherpe horizontale lijn over de hele zijkant, waarbij de achterspatborden wat opgepompt oogden. De achterkant was ook scherp gesneden met eenzelfde soort elegante, smalle chromen bumpers aan weerszijde van de kentekenplaat en natuurlijk de split window. Onder de motorkap lag een acht cilinder benzinemotor met 5354 cc en 253 pk die een topsnelheid van 180 kilometer beloofde. In Nederland stond hij in 1963 in de prijslijst voor 27.800 gulden, wat voor die tijd een fors bedrag was. Het dashboard was zeer doordacht ontworpen. In het midden een slank, langwerpig console met daarin een typisch Amerikaans ogend klokje met een glimmend chroomrandje met daaronder een tweetal duidelijke knoppen en een verticaal geplaatste radio met drukknoppen. Aan weerzijden daarvan twee halve maanbogen met daarin rechts het dashboardkastje en links een serie grote, net zo Amerikaans ontworpen klokken met een chroomrandje voor de snelheid en de toeren, en nog een viertal kleinere klokjes en een serie knoppen in dezelfde stijl. Het houten driespaaks sportstuur stond in mijn favoriete stand, recht horizontaal voor je. Het middenconsole tussen de voorstoelen was van een zilver glimmend geribbeld materiaal met de knoppen voor de elektrisch te bedienen portierramen, een asbakje, de versnellingspook en een fors uitgevoerd schildje met daarop het schakelpatroon, waarvoor je geen leesbril hoefde op te zetten. De rijpositie voor de bestuurder was kaarsrecht achter het recht opstaande stuur. Zeg maar een zeer actieve rijpositie. Het weggedrag van deze Sting Ray was typisch Amerikaans. Sturen ging licht en redelijk gevoelloos met een gebrek aan rechtuit stabiliteit. Voor de rest natuurlijk een hoop power met het zo herkenbare acht-cilindergeluid. Al met al een iconische Amerikaanse sportwagen uit de jaren zestig.