MGB

Pas zag ik in het Noordeinde een rode MGB geparkeerd staan. Ineens moest ik denken aan Romana van Galen, een jeugdliefde die ik ontmoette bij Dansschool Van der Meulen aan de Laan van Meerdervoort. Een Marilyn Monroe look a like, die net als ik zeer gecharmeerd was van Engeland en zo ontstond de klik en de associatie met de MGB, maar dat terzijde. Waar zijn die mooie jaren van weleer toen Groot-Brittannië nog een van de belangrijkste naties was in het produceren van karaktervolle auto’s en met name sportauto’s? Voorbij en waarschijnlijk ook voorgoed. Gelukkig hebben wij de klassiekers nog, zodat de echte liefhebbers toch kunnen nagenieten. 

MG is een merk dat veel goede herinneringen oproept en je hoeft geen anglofiel te zijn om de sportwagens van dit merk te kunnen waarderen. De MGB is zo’n model dat heel veel mensen in de jaren zestig en nog steeds een grote hoeveelheid autogenot heeft gegeven. In 1962 kwam dit model op de markt als opvolger van de succesvolle MGA. Zeventien jaar zou dit model in productie blijven en in totaal zijn er zo’n half miljoen van geproduceerd. Doordat hij zo degelijk was, is er nog een groot deel bewaard gebleven. Het eerste dat mij bij deze MG opvalt, is dat fraaie achthoekige logo. Het blijkt ooit bedacht te zijn door de boekhouder van Morris Garages in de vorm van de Oxon-gevangenis in het Engelse Abingdon, waar de eerste Morris in 1924 gebouwd werd. Echt een auto om door het Engelse landschap te rijden. Wat een genot om naar te kijken, zeker met die rijke spaakwielen. Opvallend aan de eerste MGB’s waren de ‘lepeltjes’ als deurkrukken en de aluminium motorkap die speciaal ontwikkeld werd om het gewicht onder een bepaalde wegenbelasting grens in de UK te houden. En natuurlijk de kofferruimte die volgens Britse traditie minstens één golftas moest kunnen bergen. De zit achter het fraaie dunne driespaaks stuur was heerlijk. Het portier en de brug hielden je prima op je plaats. Ook een genot om naar te kijken was het dashboard. Geen hout te bekennen, maar wel mooi glanzend metaal in de kleur van de auto, met aan de bovenzijde een fraai, met leer afgezette bovenrand. Achter het stuur twee karakteristieke Smiths-klokken als snelheidsmeter en toerenteller. Links twee kleinere klokjes en rechts nog een. In het midden onder de radio een aantal tuimelschakelaars en dan twee prachtige draaiknoppen voor de bediening van de verwarming en de ventilatie. Met het draaien van het zeer herkenbare en nu zo kleine Union sleuteltje sloeg de motor aan met het ook zo bekende geluid van de terugslaande startmotor. Wat was het toch een genoegen om naar die brom van deze Engelse motor te luisteren en het neuriën van de versnellingsbak. Rijden met deze MGB was met enige heimwee terugverlangen naar mijn jeugdvakanties die ik bij mijn familie in Engeland doorbracht. Heer-lijk! Alle jeugdsentiment uit de jaren zestig komt bij mij weer in herinnering. Weet u nog, Carnaby Street, Twiggy, Helen Shapero, The Saint, Dusty Springfield? Sweet memories!