Fiat 2100

Sommige beelden blijven je je hele leven bij. Het was een zonnige dag en ik zat met mijn ouders achterin de witte met een zwart dak Fiat 2100, met aan het stuur oom George met naast hem tante Tineke. We reden terug na een bezoek aan de trouwreceptie in de Catsheuvel van een medewerker van mijn vader. Bij het wegrijden ontstond er enige onenigheid en een fikse woorden­wisseling tussen oom George en een onbekende receptie-ganger via het portierraam. Interessant? Nee, maar ik moet er steeds aan denken als ik aan de Fiat 2100 denk. 

Feit is natuurlijk altijd geweest dat Fiat een fenomeen is in het produceren van kleine compacte auto’s zoals de 500, 600, 850 en 1100. Daarboven werd de verkoop al moeilijker, zoals bij de 1300, 1500, 1800 en 2100. Toen en nu nog steeds, want bij de 500 houdt het nu ook zo’n beetje op. Neemt niet weg dat het voor het imago van Fiat ook belangrijk was wat grotere modellen te produceren, zoals de 2100 in 1968. Typerend voor die tijd waren de scherpe carrosserielijnen. Fraai scherp naar beneden aflopend front met een beetje trapezium-achtig gevormde koplampunits. Opvallend veel chroom en aan de achterkant scherp gevormde vinnen met smalle verticaal gevormde achterlichten. Het interieur was royaal van opzet. Voorin twee stoelen in plaats van een toen gebruikelijke bank en achterin een royale bank met in het midden een armsteun. En dan dat dashboard. Ik vond het een genot om naar te kijken. Zoals gebruikelijk voor die tijd uitgevoerd in staal in dezelfde kleur als het exterieur, met een duidelijke stootrand aan de onderkant. Het eerste wat ik zag was het elegant gestileerde stuur met in het midden een chromen claxonring. Daaronder rechts het hendel van de stuurversnelling. Links op het dashboard het contactslot. Achter het stuur de ergonomisch fraai ontworpen unit met alle meters en analoge klok onder de lintsnelheidsmeter. Onder het stuur de choke en het handgas en links daarvan een drietal tuimelschakelaars voor de verlichting en de ruitenwissers. In het midden de Auvox-radio met zenderzoekknop voor de midden- en langegolf, met daaronder de brede chroomuitgevoerde asbak met daarnaast het ruime afsluitbare handschoenenkastje. Mooi vond ik altijd de ruitenwissers die vanuit het midden omhoogkwamen. Natuurlijk reed deze 2100 op banden met witte zijvlakken en had spatlappen. De bagageruimte was mooi vierkant gevormd, met aan de rechterkant een verticaal geplaatst reservewiel. Prachtig vond ik ook het oog voor kleine details. Zoals niet zomaar een sleutelgat voor de achterklep, maar een geïntegreerd geheel met elegant gevormde chroomstrips. Zóóó mooi! Ook zo doordacht, het feit dat de motorkap aan de grillezijde scharnierde, zodat als het zich spontaan zou openen tijdens het rijden, het door de winddruk plat gehouden zou worden. Je zag het wel bij meer modellen en het was echt veilig, want andersom - zoals tegenwoordig - ben je bij een openslaande motorkap onmiddellijk het zicht kwijt. Gek dat met al dat veiligheidsgedoe tegenwoordig dit niet meer toegepast wordt, maar dat terzijde. Een prachtige auto die Fiat 2100!