Aantrekkingskracht van de Geest

Wat u nu gaat lezen is geen artikel over spoken. Wel het verhaal van een Haagse straat, gelegen in de wijk Kortenbos. Zijn weg vindend van Torenstraat tot aan de kruising Breedstraat-Vleerstraat waar het overgaat in het Slijkeinde. De straatnaam zal niet bij iedereen direct een belletje doen rinkelen. Toch is het bij velen bekend door de Winkel van Bik en de aldaar gelegen Torengarage. 

De Geest, de oude benaming voor hoge zandgrond gelegen tussen duin en veen, behoort tot de oudste straten van Den Haag. Van oorsprong vormden het samen met het Slijkeinde een ringweg rondom een oude boerennederzetting. In de middeleeuwen maakte het door zijn gunstige ligging onderdeel uit van de weg tussen Loosduinen en Leiden. De Geest was in de negentiende en begin twintigste eeuw een drukbezochte winkelstraat met bedrijvigheid tot in de laatste uurtjes. Op zaterdagavond was er een drukbezochte markt met allerhande artikelen. De Geest had dan ook een grote aantrekkingskracht op nieuwe en beginnende ondernemers. 

In 1890 opende Simon Bik aan de Geest een hoeden- en pettenzaak die zou uitgroeien tot een begrip in Den Haag en omstreken. In het begin werd naast hoofddeksels ook herenkleding verkocht. In 1901 kreeg de winkel een geheel nieuwe inrichting en werd het assortiment uitgebreid met werkkleding. Rijk en arm kochten hun hoofddeksels bij Bik. Al lagen de hoeden en petten wel uitgestald in gescheiden etalages. De winkel was van verre te herkennen aan een rode, metalen hoed boven de winkelpui. Simon Bik sloot op zondag een enkele keer de zaak en huurde dan een rijtuig om met zijn vrouw en kinderen een ritje te gaan maken. Het koetsje mocht van Bik dan niet aan de deur komen maar wachtte in de Pastoorswarande, een zijstraatje van de Geest. Bik wilde namelijk niet dat mensen zouden denken dat hij zoveel verdiende. 

Simon Bik overleed in 1910. Drie jaar later werd zijn kleinzoon Simon Carmiggelt geboren, die later bekendheid zou vergaren als schrijver, columnist, dichter en journalist. De hoedenwinkel werd tot 1992 gedreven door de familie Bik. Na het overlijden van winkelierster en laatste telg Jo Bik lijkt het doek na 102 jaar te vallen. Buurtgenoot en hoedenliefhebster Sophie Spier weet echter sluiting te voorkomen en zet de winkel onder de naam Bik voort tot de definitieve sluiting in 2002, waarmee er een einde kwam aan een bijzondere Haagse winkel. Een deel van het interieur zoals de hoedenstandaards en -stomer, de historische kassa en de rode hoed werden opgenomen in de collectie van het Haags Historisch Museum. De winkelpui is vrijwel intact gebleven en nog steeds te bewonderen.
Anno 2021 is er een kunsthandelaar gevestigd met de naam ’t Winkeltje van Bik. Een mooi eerbetoon aan wat ooit ge-weest is. 

Tegenover de winkel staat de Torengarage met ingang aan de Geest. Het opvallende gebouw is ontworpen door architect Jan Greve en gebouwd in 1930 toen het in Den Haag steeds drukker werd met verkeer en er parkeerproblemen ontstonden. Het was de eerste gestapelde garagegebouw van Nederland met meerdere verdiepingen en een ronde uitbouw met koepeldak. Beneden bevond zich een autoshowroom en enkele werkplaatsen. In de Torengarage was ook de eerste remmen-testbank van Nederland gevestigd. Op de gevel stonden lange tijd de letters RIVA, wat Reparatie Inrichting Voor Automobielen betekende. In 1986 kreeg het gebouw de status van rijksmonument. Vier jaar later werd het gebouw grondig gerenoveerd. De parkeergarage bleef, maar de showroom en werkplaatsen kregen een horecabestemming. Van 1991 tot 2008 zorgde het populaire grand-café Greve voor vertier en levendigheid, wat deed denken aan vroegere tijden. 

In 1935 stond de Geest volop in het nieuws vanwege een afschuwelijk familiedrama. In de kelder van een leegstaande winkel werden de stoffelijk overschotten gevonden van de 22-jarige E.M. Olierook en haar dochtertje van drie weken oud. Het nieuws zorgde voor veel ontzetting in Den Haag. Het politieonderzoek richtte zich al snel op de echtgenoot en vader, de 26-jarige H. Olierook. Uit onderzoek kwam naar voren dat de moeder na een echtelijke ruzie haar jongste kind had gedood, waarop de verdachte uit blinde woede zijn vrouw doodsloeg met een moersleutel. De rechtbank hield rekening met de omstandigheden en veroordeelde Olierook tot tien jaar gevangenisstraf.