Jeugdjaren op de Da Costaschool

Opnieuw kennismaken, na 63 jaar, met zes oud-klasgenoten. Dat overkwam mij op 6 oktober jl. in Gouda. Een aparte gewaarwording. Wij zaten destijds op de christelijke MULO de Da Costa­school in de 2e Schuytstraat in Den Haag. Deze school werd gesticht op initiatief van de kerkenraad van de Haagse Hervormde gemeente. Op 1 september 1910 werd de school geopend. In 1942 werd de school op last van de bezetters afgebroken en in 1949 heropend met huisvesting in een nood­gebouw met twaalf lokalen. En dat was het gebouw waarin wij in de jaren 1956-1961 op school zaten. En zo herinner ik mij de school ook, in een noodgebouw. De gymlessen werden elders gegeven, onder andere in de Paulus 
Buysstraat en in de Copernicusstraat.

De heer P.A. Belger (ook wel Pa Belger genoemd) was het hoofd van de school. Een aardige man, die ook de Duitse lessen in de vierde klas verzorgde. In principe duurde de opleiding vier jaar, maar er waren ook leerlingen die er wat langer over deden. Je kunt het maar naar je zin hebben op school. En dat was in mijn geval ook zo.

In de pauzes en ook na schooltijd voetbalden alle jongens uit mijn klas op het veldje naast de school. Ik herinner mij de namen van Arie Roos, Jan Pronk, Jaap Groen, Fred van Hoorn, Leen Tuit en Ronnie Simonis. Maar er waren veel meer jongens die meevoetbalden, ook uit andere klassen. Eerst gingen we ‘poten’ om de partijen te kiezen. De beste voetballers werden dan het eerst gekozen. Onze jassen fungeerden als ‘doelpalen’.

Ook brachten we (meestal de jongens) nogal veel tijd door in het koffiehuis in de Danckertstraat om te biljarten. Maar ik begreep op 6 oktober, tijdens de lunch, dat ook meisjes het koffiehuis bezochten! De leiding van de school was hier niet echt enthousiast over. We konden er sigaretten kopen voor vijf cent per stuk en ook daar waren ze al niet enthousiast over. We mochten in en rond de school niet roken, maar een ‘sigaretje’ vonden wij toen stoer. Men was best streng, want fietsen op het schoolplein was ook al verboden. De conciërge moest daar toezicht op houden. Fietste je toch op het schoolplein en je werd betrapt, dan kon je de fiets in de namiddag om 17.00 uur bij de conciërge terugkrijgen. In de nabijgelegen Valeriusstraat mochten we in de pauze al helemaal niet komen. Daar verkochten ze bij HUS puddingstukjes voor tien cent en die gingen er bij ons in als koek.

Het contact voor de nieuwe kennismaking van 6 oktober is een gevolg van mijn artikel in De Haagse Tijden van 4 oktober 2022, waarin ik vertelde over mijn vader in de winkel in het Statenkwartier. Daar had onder andere oud-klasgenoot Sacha van Wilgen op gereageerd en zij had weer contact met Tonny van den Berg. Tonny woont in Bilthoven in hetzelfde complex als Atty Treffers. Zo is de bal gaan rollen. In het huis van Rennie Korsten in Gouda hebben wij op 6 oktober veel herinneringen naar boven gehaald. Dat laatste hebben we voortgezet tijdens een lunch in een restaurant aan de Reeuwijkse plassen. De dames hadden uiteraard andere herinneringen aan hun schooltijd dan ikzelf.

Hierboven onder andere een foto van het schoolreisje in de tweede klas naar Rheden. Klaarblijkelijk waren er meer tweede klassen, want het is een grote groep. Te zien op de foto zijn de docenten De Boer (geschiedenis), mevrouw Vijverberg (Engels), mevrouw De Greef (Frans en wiskunde). In de derde klas gingen we op schoolreis met de bus naar Koblenz. We hebben toen gelogeerd op een aparte locatie, de jeugdherberg in het fort Ehrenbreitstein aan de Rijn. Bij de balustrade van het fort heb je een adembenemend uitzicht op Koblenz aan de Rijn en de Moezel. Dat maakte indruk. Zo ook het verhaal dat de Amerikanen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog om het fort heen zijn getrokken. Ze lieten de Duitsers daar gewoon zitten. Het was voor mij de eerste keer dat ik in het buitenland kwam en dus was het een hele belevenis. 

Het is bijzonder dat we (nu nog) met zeven oud-klasgenoten na 63 jaar zaten te lunchen, waarbij onder andere oude ‘verliefdheden’ ter sprake kwamen. Wie reed met wie ‘hand in hand’ op de HOKIJ, de schaatsbaan op Houtrust…? En meer van dat soort vragen.

We hebben zitten filosoferen of we meer oud-klasgenoten kunnen bereiken om bijvoorbeeld in 2025 nog eens een reünie te organiseren. Mogelijk is dit artikel een aanzet daartoe. Ik zie reacties heel graag tegemoet!