De oudste tweeling: een eeuw lang Den Haag

De Eerste Wereldoorlog is net afgelopen. De economie bloeit op, het is het begin van de ‘Roaring Twenties’ en de eerste commerciële radio-uitzendingen gaan van start. Het is 1920 en in Den Haag komt de tweeling An en Diny van Lunteren ter wereld. Deze maand vieren ze beiden hun honderdste verjaardag. Het is waarschijnlijk de oudste tweeling van ons land. Dat is bijzonder, evenals het feit dat mijn moeder Diny haar hele leven in Den Haag is blijven wonen. We wandelen met haar in gedachten de adressen in de stad langs waar ze opgroeide, trouwde, kinderen kreeg en al een eeuw lang vertoeft.

Stuyvesantplein

Op 30 augustus 1920 begonnen An en Diny hun leven op de Delftselaan nummer 75. Ze woonden daar maar kort, want de familie was ingetrokken bij goede vrienden en dat werd al gauw te vol. Niet lang daarna verhuisden ze daarom naar de Koningin Sophiestraat in Bezuidenhout, een zijstraat van de Schenkkade. Daar werd een nieuwe telefooncentrale in gebruik genomen en omdat vader daar kwam te werken, kon de familie een nieuwe dienstwoning betrekken. In 1928 vertrokken ze naar de Joan Maetsuyckerstraat. “Ook weer in een nieuwbouwhuis. Het was toen nog een echte brede laan, waar moeder ons lang in het oog kon houden als we richting de school in de Koningin Sophiestraat liepen”, vertelt Diny.

In 1936 ging de familie op het Stuyvesantplein wonen. Toen, en ook nu nog, een van de markante pleinen in Den Haag, met de bekende keerlus van tramlijn 4. En, zo herinnert Diny zich, de open tram naar Scheveningen. Niet lang daarna begon de oorlog, de zussen waren inmiddels twintig jaar. An werkte bij de Rijkstelefoon, Diny bij de Postchèque- en Girodienst. In de oorlogsjaren leerde Diny haar toekomstige man Frits Hendriks kennen. Dat gebeurde in Het Wachtje op het Rijswijkseplein, het voormalige accijnshuis dat sinds de dertiger jaren als café-restaurant Paviljoen in gebruik was. Het opvallende gebouw, dat wel wat weg heeft van een Griekse tempel, was in die jaren ook dé uitgaansgelegenheid, voor zover de oorlogsomstandigheden dat toelieten. Hoe ging dat kennismaken in oorlogstijd? Diny: “In een advertentie vroeg Frits samen met een vriend of er ook meisjes wilden komen dansen in Het Wachtje. En samen met een paar vriendinnen besloten we te gaan. We hadden overigens als voordeel dat we door ons werk vaak ook na spertijd nog over straat mochten van de Duitsers. Wij waren met zijn vieren en de jongens met zijn tweeën. Dat werd dus niet meteen wat. Maar omdat vader bij de PTT werkte, hadden wij telefoon thuis en Frits begon mij te bellen. En van het een kwam het ander.”

Bombardement Bezuidenhout

Het waren mooie momenten in moeilijke tijden. Diny en An kwamen echter ook in aanraking met de keerzijde van de oorlog. Zoals die keer dat de Duitsers het huis aan het Stuyvesantplein binnenvielen. Op zoek naar radio’s, die ieder natuurlijk zorgvuldig verstopt hield. Maar behalve een radio was er ook een onderduiker verstopt in de holle ruimte boven de schuifdeuren. Het liep goed af, de Duitsers hadden gelukkig niets in de gaten. En natuurlijk staat het bombardement van Bezuidenhout op 3 maart 1945 de zussen nog helder voor de geest. Engelse bommenwerpers bestookten bij vergissing de Haagse wijk dichtbij het Haagse Bos waar het eigenlijke doelwit lag, namelijk Duitse V2-raketten. Meer dan 550 mensen kwamen om. “Vanuit ons huis zagen we de vlammen en wij konden nog wegvluchten van het Stuyvesantplein. Maar onze vader zat er middenin, die werkte nog altijd in de Koningin Sophiestraat. We wisten een tijdlang niet of hij de luchtaanval had overleefd. Uiteindelijk kon ook hij vluchten. Over de Schenk en het VUC-terrein kwam hij helemaal onder de witte stof uiteindelijk veilig aan in Voorburg.”

Renault Daupvhine

Diny en Frits trouwden in 1946 en gingen wonen in de Van Loostraat. In 1947 werd hun eerste zoon geboren. Vervolgens trokken zij naar de Jan Luykenlaan, toen nog aan de rand van de in aanbouw zijnde Moerwijk. Daar kondigde de tweede zoon zich in 1950 aan. Dat had overigens nogal wat voeten in de aarde, weet Diny nog: “Ik kreeg na de bevalling complicaties en Frits ging op de fiets hulp halen. Maar omdat hij geen licht had, hield de politie hem aan. Toen die door hadden dat het ernst was, hebben ze ons met sirene naar het Westeinde ziekenhuis begeleid. Ik zei nog tegen de chauffeur van de taxi die ons bracht dat ik niet katholiek was. Maar dat gaf niet, zei de chauffeur: ‘de nonnen zijn voor iedereen even lief’.” Rond 1955 ging het gezin weer terug naar Bezuidenhout. Via een driehoekruil belandden Diny, Frits en de twee kinderen in de 1e Van den Boschstraat. Een gezellige straat, waar de kinderen onwetend van het verleden vlakbij speelden tussen het puin van het verwoeste deel van het Bezuidenhout. Of gewoon op straat, want auto’s waren er toen nog nauwelijks. Dat veranderde overigens snel. Ook bij Diny en Frits, die een paar jaar laten een Renault Dauphine aanschaften. “Ik weet het kenteken zelfs nog: EK-4500. En dat is precies wat ie heeft gekost, vertelde Frits aan iedereen.”

Mariahoeve

Na nog wat omzwervingen leidde het pad ten slotte naar de nieuwe wijk Mariahoeve. Inmiddels woont Diny daar alweer zo’n vijftig jaar. Eerst op Suzannaland, totdat Frits overleed. Een paar jaar later ontmoette ze haar nieuwe partner, Ger Stoffers. Hij woonde op de Ametisthorst en wist haar over te halen om ook daar te komen wonen. En daar woont Diny nog steeds. Ideaal, noemt ze het zelf. Pal naast het winkelcentrum, waar ze nu nog regelmatig zelf – soms met hulp van een vriendelijk buur - boodschappen doet.

Helaas moest ze ook van Ger vroegtijdig afscheid nemen. En sinds 1994 weet ze zichzelf te redden, tot de dag van vandaag.

Zusje An woont inmiddels in Brabant, in de buurt van haar zoon en kleinkinderen. De zussen zien elkaar gezien de afstand niet meer zo vaak als vroeger, maar ze hebben nog altijd nauw contact en bellen elkaar minstens drie keer in de week. Ze kennen elkaar tenslotte al een eeuw!