Sanering van de Schilderswijk en Transvaal – slotdeel

In dit artikel deel ik graag mijn belevenis in de zestiger jaren omtrent de planning en de uitvoering van de sanering van de Schilderswijk en Transvaal. In de vorige edities las u hier al over en vandaag vertel ik tot slot over het uitstapje van de kinderen van de openbare speelterreinen naar Bobbejaanland in België.

Veel kinderen op de speelterreinen vertelden ons in de zestiger jaren dat ze nog nooit in het buitenland waren geweest. En dus werd het plan geopperd om een busreis te organiseren naar Bobbejaanland. Het CBO wilde een flinke subsidie geven om de kostprijs zo laag mogelijk te houden en de kinderen die het absoluut niet konden bekostigen vrij te houden. Met een drietal andere medewerkers besloot ik de organisatie op mij te nemen. De inschrijving liep uit de hand toen het CBO stelde dat geen enkel speelterrein mocht worden uitgesloten. Per speelterrein werd een deelnemerslijst opgesteld en met de Firma Hofstad Tours hadden we een afspraak gemaakt voor het leveren van de touringcars. We verwachtten zo’n zestal bussen. Omdat je in die tijd nog met drie personen op één bank mocht zitten, was het idee om twee kinderen plus een begeleider op een bank te plaatsen. Maar dat liep anders... Al snel kwamen we boven de 1200 aanmeldingen uit! Dat had nogal wat consequenties; de kinderen hadden geen paspoorten, dus moesten alle bussen een alfabetische lijst hebben met daarop de gegevens van de kinderen. De bussen moesten vervolgens duidelijk herkenbaar genummerd zijn en per bus moest een vaste controleur aangesteld worden.

Er moesten richtlijnen komen hoe te handelen als er iemand zoekraakte. Ook moesten er zes personen mee die een EHBO-diploma hadden. De firma Hofstad Tours zou touringcars lenen bij andere bedrijven en mopperde over de afgesproken basisprijs. De Centrale Werkplaats van de PTT aan de Binckhorst leverde de EHBO’ers, met als captain de heer Poelioe. Voor alle kinderen maakte de Technische School aan de Nieuwe Haven een knipkaart, waarop we de gegevens van het kind noteerden. De activiteiten in Bobbejaanland mochten door de kinderen slechts eenmaal bezocht worden en om dat te controleren, kregen de standhouders van ons een kniptang om de kaart van het kind te knippen, overeenkomstig de attractie. In Bobbejaanland eisten ze dat we alle kosten, ook de entreekosten, vooraf kwamen afrekenen. Dus betaalden we alles netjes van tevoren bij Jose Schoeppen, de vrouw van Bobbejaan, die de zakelijke kant behartigde.

Alle touringcarchauffeurs werden op de dag zelf vorstelijk ontvangen. We waren erop voorbereid dat kinderen mogelijk in het ziekenhuis terecht konden komen, dus namen we als uitrusting extra geld, paspoorten en telefoon mee. Uiteindelijk was het nodig om maar liefst veertien touringcars in te zetten. Die mochten van de politie alleen geparkeerd worden op de Binckhorstlaan, in de rijrichting naar Rotterdam. Met ongeveer 1400 personen vertrokken we dan eindelijk. Bij Breda ging het al fout; op verzoek van de bus controleurs werd er een sanitaire stop ingelast, en hiervoor werd het ‘Mastbos’ gekozen. Het leek alsof de duiven gelost werden! Meer dan duizend kinderen liepen het bos in. Een hele zorg om iedereen weer op zijn plek te krijgen.

Eenmaal aangekomen in Bobbejaanland moest er een extra muziekvoorstelling ingelast worden wegens het grote aantal bezoekers. Bobbejaan Schoepen was zeer content met het enthousiasme van de Haagse kinderen en stelde door de microfoon voor dat iedereen op tafel mocht dansen en de reclame asbakjes plat mocht stampen. Dat was een luidruchtige activiteit.
Even kregen we het te kwaad toen er meer dan duizend hoopjes kleding op het strand lagen, want de hoge temperatuur liet zwemmen toe en de kinderen hadden hun zwemuitrusting bij zich. Naarmate de dag vorderde, hadden de EHBO’ers hun handen vol aan alle incidenten. De standhouder die motorbootjes uitleende had een vaste regel: na een kwartier terugkomen. Dat was een probleem; de kinderen trokken zich niets aan van de tijd of stapten gewoon ergens uit en lieten de boot daar liggen. De beste man had vervolgens versterking nodig om alle bootjes terug te halen. Onze grootste zorg die dag was het biergebruik. Wie veertig franken op de toonbank legde, kreeg een pot bier, ongeacht de leeftijd van de koper. Het gevolg was dat veel kinderen van de gelegenheid gebruikmaakten en in de touringcars naar huis terug over hun nek gingen. Omdat de touringcars geleend waren door Hofstad Tours en de volgende dag weer gereed moesten zijn voor een rit naar Oostenrijk, werd dit voorval door de chauffeurs zeker niet met gejuich ontvangen.

Het Dagblad Het Binnenhof, gevestigd op de Prinsengracht, had beloofd om een volledige pagina van de courant aan onze activiteit beschikbaar te stellen en daarom waren er twee journalisten mee naar Bobbejaanland om alles te registreren. Na een vermoeiende dag kwamen wij in de avond terug en de bussen gingen naar de diverse opstapplaatsen. In de Bouwsteen werd er geëvalueerd hoe de dag was verlopen en kwamen we tot de ontdekking dat we twee EHBO’ers misten. Hierop belden we naar Bobbejaanland om te vragen of er mogelijk nog twee mensen op het parkeerterrein achtergebleven waren. Dat was niet het geval. Later kwamen we erachter dat de twee EHBO’ers op de terugweg het hele gebeuren zó zat waren dat ze op de Rijswijkseweg op de Hoornbrug uit de bus waren gestapt en zonder kennisgeving naar huis waren gelopen. Er werd nog lang na gesproken over deze activiteit en van de ouders ontvingen wij veel respect voor de organisatie. Voor de kinderen van de speelterreinen in de Schilderswijk was het een eerste kennismaking met het buitenland.