You can’t BEAT Den Haag!

Twee broertjes uit Morgenstond begonnen een bandje in de kelder van een flatgebouw op de Steenwijklaan. Met een ‘pick-up’ van Wehkamp, singeltjes van de Stones en Beatles, speelden wij (Paul, Theo, René en ik) playback met zelfgemaakte nep-instrumenten, om zo de meisjes uit de buurt te imponeren met onze Beat-band!

Toen Paul en ik hoorden dat Q65 elke dinsdagavond in de Eekhoorn (een rolschaatsbaan) repeteerde, wilden wij er heen. We stonden een tijdje buiten in het donker naar binnen te gluren toen een roadie ons zag, hij kwam naar buiten en zei dat we wel binnen mochten komen, als we maar rustig achter in zaal bleven zitten. Wim Bieler zong met zijn rauwe stem, de sound van de gitaren sneed door de ruimte, de bass en drums knetterde en de hele tent stond te  trillen! We waren verloren, dit was wat wij ook wilden doen!

Struktuur 68

In het begin van de zeventiger jaren, huurde mijn broer Paul een etage in de Nieuwe Molstraat, in het oude centrum van Den Haag. Op de begane grond was Struktuur68 gevestigd, een keramiek atelier van meesterkeramisten Henk Trumpie en Jaques van Gaalen. Velkleurige monumentale kunstwerken in keramiek werden er in opdracht van beroemde kunstenaars gecreëerd, waaronder: Karel Appel, Jan Snoeck, Yasse Tabuchi en Haagse beeldhoudster Berry Holslag. Ook het bekende beeld van Haagse Harry is hier geproduceerd in 2015. Het pand had een interessante geschiedenis: rond 1600 was het een boerderijtje geweest (het kleine toegangspoortje staat nog overeind). Dit was in dezelfde periode dat de schilder Paulus Potter op de Bierkade zijn beroemde schilderij ‘de Stier’ schilderde! De grote achterkamer werd onze oefenruimte. Drums, gitaren, versterkers, keyboards en speakerboxen werden het nieuwe meubilair. In het achterhuis woonde ‘Opaatje’, hij was slechthorend en ik geloof niet dat we hem te veel geluidsoverlast hebben bezorgd, in tegenstelling tot onze zeer geduldige benedenburen van Struktuur68. Aan het eind van de straat woonde een operazangeres. Door de openstaande ramen kon je altijd haar prachtige stemoefeningen volgen als je onderweg was naar V&D, De Bijenkorf, Servaas, Kontakt of Klink. Klink was een restaurant in de Wagenstraat, de eigenaren (drie broers) werden al gauw door ons tot ‘The Klink Brothers’ omgedoopt. Daar konden we altijd terecht voor een avondmaal of een uitsmijter en koffie! 

Repeteren was feest! 

CITY, was de naam van de eerste band. Ons repertoire was geïnspireerd op de Stones, Beatles, Kinks, The Who, Bowie, American Soul,  Rhythm and blues en zoveel meer. We speelden ook veel eigen composities met Hans van Rooij (lead guitar) René Pytak (bass), Paul (leadsinger/tekstschrijver) en ik (drums). Mede-muzikanten – zoals Joop van der Putten (keyboard), Carol Brand (basgitaar), Michael Peterson (toen al geluidsopnamebaas) en Kees Bommeljé, onze lichtshow crew – hadden allen een groot aandeel in het succes van CITY. In onze repetitieruimte konden we ons creatief volledig uitleven en al snel hadden we optredens in en rond Den Haag. Veel scholen, de grote zaal in het Paard, De Eland (Delft), openlucht evenementen, De Kroeg, de Houtrusthallen en ook nog een keer in het voorprogramma van Patricia Paay gespeeld! Ik herinner me ook veel jamsessies met gastmuzikanten, Peter Wassenaar, Nico Christiansen, Eelco Gelling maar ook Do Baks (die later met broer Paul The ROOFTOP oprichtte), Nick Zomer, Bertus Bonk, en natuurlijk Ton van der Meer! 

Ton van der Meer & Gestoordt 

Bert Carlier kwam met Ton van der Meer de repetitie ruimte in, ze hadden elkaar her-ontmoet. Her-ontmoet, want een tijdje daarvoor hadden ze nog ‘gebakkeleid’ ergens in een kroeg. Ton had een gig geboekt in The Rose & Orange Pub op het Westeinde (naast Amicitia) maar zijn eigen muzikantenvrienden lieten het afweten en er was maar één week om een optreden in elkaar te zetten. Bert (bass), Nick Zomer (sologitaar), Ton (zanger/gitarist) en ik op drums. Echte Nederlandstalige, Haagse Rock & Roll met ruige teksten. We moesten een naam hebben en aangezien ons repertoire het tegenovergestelde was van de band Normaal werd het dus op z’n goed Haags: ‘Gestoordt’ Met DT! De Rose & Orange pub was afgeladen met ‘de scene’ van vele bekende Haagse  muzikanten, die, zoals Ton zei, er alleen maar waren om ‘hem af te zien gaan’. We begonnen met wat Engelstalige R&B-standards, maar toen we onze eerste zelfgeschreven Nederlandstalige uitbarsting van Ik kan het niet alleen speelden, ging de beuk er pas goed in! Daarna met onze smartlap Ik heb niks aan mijn leven (kommer en kwel) hadden we het publiek te pakken! 

We speelden nog wat meer ‘ruig’ eigen repertoire totdat de eigenaar van de pub, die nu bang werd dat het enthousiasme van het publiek een beetje uit de hand zou lopen, er maar de stekker heeft uitgetrokken. Gody Hogezand werd onze nieuwe sologitarist. We speelden op vele venues in Nederland, kleine clubs, cafés en dancings, meerdere malen in Het Paard en veel openluchtconcerten. Één van de grootste concerten was in Paradiso, Amsterdam. Frits Wanrooy (piano), Carel Brand (bass), Ton (acoustic gitaar) en ik samen met Nancy, de vriendin van Frits, back-up vocals. Toen we als toegift D’r zitten twee motten (Tom Manders) speelden, werd de zaal helemaal gek. Terug in de kleedkamer hoorden we stampen en schreeuwen, we dachten dat de volgende act op ging. Maar toen kwam een bezwete stage-manager gehaast de kleedkamer in en zei: “jullie moeten terug het podium op want ze breken de zaal af!”

Bedankt Haagse vrienden 

Van dat prille begin in Morgenstond, de Nieuwe Molstraat, via de Rosé & Orange pub naar Paradiso, we hadden het gemaakt! Niet lang daarna ben ik naar Canada geëmigreerd om mijn andere passie te volgen in Film and Television. Ton heeft nog een paar LP’s en singles opgenomen, broer Paul heeft daar ook nog aan bijgedragen met songteksten zoals De afwas, ik wou dat die afwas. Ton heeft nog jaren in Nederland rondgetoerd en is helaas in april 2017 overleden. Zo, beste lezers, als jullie de volgende keer in het oude centrum zijn en misschien door de Nieuwe Molstraat lopen, hoop ik dat jullie kunnen waarderen wat er zich rond 1600 afspeelde (boerderijtjes, graslanden en vee) maar denk ook aan de zeventigerjaren, toen in dat kleine straatje muzikale dromen werkelijkheid werden voor twee broertjes uit Morgenstond, die in 1965 door de ramen van de Eekhoorn naar een repetitie van ‘de Kjoe’ (hoe Haags kan het zijn) naar binnen keken en door een vriendelijke roadie binnen werden gelaten in de wereld van de Haagse Rock & Roll! 

Bedankt al mijn lieve Haagse muzikale vrienden en vriendinnen voor een geweldige tijd!