The Kinks op BEAT 25

In november 1965 opende ‘artist-promotor’ en toenmalig manager van The Golden Earrings, Jacques Senf, de legendarische Club 192 in het Casino van Scheveningen. Het was de eerste en enige beatclub in Nederland. Vanaf de opening was het een grandioos succes. De hele beat-minnende jeugd van Den Haag toog met of zonder Puch richting de boulevard van Scheveningen om zich te vergapen aan de optredende groepen. Veelal Haagse groepen, maar zeker ook veel Engelse groepen als The Who, Fleetwood Mac, The Searchers, The Troggs en The Spencer Davis Group.

BEAT 25

Op 6, 7 en 8 mei 1966 stonden er zo’n dertig bands op de agenda om op te treden tijdens de grote beatmarathon BEAT 25. De naam BEAT 25 werd ontleend aan de oorspronkelijke opzet om een 25-uurs-non-stop-beat-programma te presenteren. Echter bleek het onmogelijk om in ons land een beatfestijn op te zetten voor 25 uur, waarin ook een zondagochtend viel, waardoor de organisatie (lees Jacques Senf) de opzet veranderde om 25 uur beat te brengen op vrijdagavond, zaterdagavond en op zondagmiddag en -avond. Naast bands als Q65, The Golden Earrings, The Sandy Coast, The Incrowd, Hu & the Hilltops, The Nicols en The Bintangs zou als hoofdact op zondagavond The Kinks uit Engeland optreden. The Kinks was de enige band die voor het optreden een gage kreeg, de andere bands wilden graag gratis in het weekeinde voor hun fans spelen. Vanaf vrijdagavond acht uur speelden onder andere The Golden Earrings, Sandy Coast, The Incrowd en René and his Alligators tot ’s nachts twee uur. De zaterdagavond begon eveneens om acht uur en ging door tot vier uur ’s nachts, met onder andere Andy and the Visitors, The Scarlets, The Outsiders, The Highlanders, Peter and the Blizzards en the Black Albino’s. Veel Kinks-fans kwamen zondagmiddag al vroeg naar Club 192 om zich te verzekeren van een goede plaats, dicht bij het podium. Zij hadden al lang op hun helden moeten wachten. 

Beatfestival 65

In de Muziek Expres van november 1965 stond aangekondigd dat The Kinks op zaterdag 20 en zondag 21 november voor de eerste keer naar Nederland zouden komen voor vier concerten, op zaterdag in Den Haag en Tiel en op zondag in Beverwijk en Eindhoven. Paul Acket zou The Kinks naar Nederland halen en Jacques Senf zou de organisatie in Den Haag en Beverwijk voor zijn rekening nemen. Op 20 november zou de band optreden in de Haagse Houtrusthallen in het kader van het door Jacques Senf georganiseerde Beatfestival 65 en daarna doorreizen naar Tiel voor een concert in de plaatselijke veilinghal. Zaterdagmorgen waren The Kinks met een lijnvliegtuig vertrokken uit Londen naar Amsterdam, maar het toestel kon in verband met de slechte weersomstandigheden niet landen op Schiphol en moest terugkeren. Schiphol was vanwege mist en ijzel gesloten. Bij organisatiebureau Paul Acket werd van alles geprobeerd om The Kinks toch naar Nederland te krijgen. Zelfs wordt eraan gedacht om het vliegtuig op Ypenburg te laten landen met een militair vliegtuig, maar ook hiervan wordt afgezien. 

Uiteindelijk namen The Kinks de nachtboot vanuit Harwich en in de vroege morgen van zondag 21 november kwamen ze aan in Hoek van Holland en reisden direct door naar Bever-wijk. Zaterdag 20 november moest het publiek het dus doen met het voorprogramma Trio Hellenique, Sandy Coast, Margie Ball en The Bumble Bees en als hoofdact The Golden Earrings. Pas op het eind van de avond deed de organisatie de mededeling dat het optreden van The Kinks vanwege de mist niet kon plaatsvinden. Er brak een storm van protesten los, waarop het publiek door de ordedienst van Senf en masse de hal werd uitgedreven, waarbij een fikse vechtpartij ontstond. De ordedienst bleef echter de controle houden, zodat de politie er niet aan te pas hoefde te komen.

The Kinks dan toch eindelijk in het Casino

Na de teleurstelling van het jaar daarvoor, hadden de Kinks-fans zich nu dubbel verheugd op de komst van de band. De middag ging voor hen tergend langzaam voorbij, maar toen tegen achten het nieuws hen bereikte dat er geen nieuwe bezoekers meer werden toegelaten (er stonden buiten op het terras nog rijen fans te wachten) steeg de hoop dat het langverwachte optreden snel zou beginnen. De teleurstelling was groot toen bleek dat er eerst nog enkele andere groepen zouden optreden. Het was dan ook niet verwonderlijk dat het publiek bij het optreden van The Bintangs, waarvan niemand onder de indruk was, onrustig werd en moeilijkheden veroorzaakte. De situatie kreeg een onverwachte wending toen Q65 het podium betrad en de band het publiek met hun rauwe muziek in hun macht kreeg. Het publiek werd laaiend enthousiast, meisjes vielen flauw of kregen hysterische huilbuien bij het zien van de op het podium kronkelende zanger Wim Bieler. De hardwerkende ordedienst van Jacques Senf voerde de flauwgevallen meisjes af, maar had ook steeds meer werk de opdringende fans tegen te houden, die steeds verder opdrongen richting het podium. 

Het publiek sloeg alle waarschuwingen om zich rustig te houden in de wind en werd steeds luidruchtiger en onhandelbaarder, opgezweept door de muziek van Q65. Om het publiek ‘af te laten koelen’ voor de opkomst van The Kinks, werd surfgroup Check ingezet. Dit had even succes. Door het beheerste optreden van Check werd het publiek wat rustiger. In de korte pauze die daarna volgde, liepen de gemoederen weer op. De zaal werd ongeduldig en er klonk een gescandeerd ‘We want The Kinks’, gevolgd door een oorverdovend fluitconcert. Even later kreeg het publiek waarvoor het gekomen was: The Kinks betraden het podium en werden begroet met luid gegil en gekrijs. 

Onbewogen begonnen The Kinks aan hun optreden, de versterkers slingerden met geweldige kracht de ene hit na de andere de zaal in. Hoewel The Kinks volkomen kalm bleven en zich beperkte tot het vertolken van hun nummers, werd het publiek steeds meer opgewonden en onbeheerst. Hysterisch huilende meisjes werden door de ordebewaarders naar buiten gedragen. Flauwgevallen meisjes werden over het podium naar achteren weggedragen, ordebewaarders wierpen zich vanaf het podium in het publiek om het hevige gedrang te stuiten, terwijl The Kinks onverstoorbaar doorspeelden. De situatie bleef zo tot de laatste akkoorden van Till The End Of The Day hadden geklonken en The Kinks weer even snel verdwenen als zij waren gekomen. Het publiek gilde nog even door, maar al gauw kreeg men door dat het echt afgelopen was en langzaam maar zeker stroomde de zaal leeg. BEAT 25 was afgelopen met een optreden van The Kinks van nog geen half uur, waarvan - volgens schatting van Jacques Senf - meer dan 2400 man hadden genoten.

Beattijdperk afgelopen

Op 3 september van hetzelfde jaar komen The Kinks in het kader van hun Europese tournee nogmaals naar Den Haag voor een concert in de Houtrusthallen. Zij spelen in een ordelijk verlopen sfeer weer al hun bekende hits. Bij dit concert is John Dalton de vervanger van bassist Pete Quaife, die langdurig is uitgeschakeld na een auto-ongeluk in juni van dat jaar. Het duurt daarna tot 1978 voor The Kinks zich weer in Den Haag laten zien. Op 27 oktober 1978 gaven zij een show in het Congresgebouw. Van de oorspronkelijke viermansformatie waren er nog drie over (bassist Pete Quaife had in 1969 voorgoed de band verlaten), nu aangevuld met een extra gitarist, een pianist, een trombonist en een saxofoonspeler. Hoewel The Kinks nog wel hun oude hits ten gehore brachten, aangevuld met recentere songs, was het duidelijk dat het beattijdperk ook voor The Kinks was afgelopen.