Een zomerdag in Drievliet

Drievliet, wie kent het niet? Vele Hagenaars en Hagenezen, jong en oud, hebben daar hun eerste pretpark-stapjes gezet. Ik was nog een jochie toen ik begin jaren zeventig met mijn vader, moeder en zusje voor het eerst naar Drievliet ging. Het familiepark was in die tijd voornamelijk een grote speeltuin met een brede variatie aan toestellen voor jong en oud, met daarnaast een aantal mechanische attracties en een kinderboerderij waar ook op een ezeltje gereden kon worden. 

Het zomerse dagje uit begon goed met een leuke tocht over het water. Aan het Zieken stapten we in een rondvaartboot van Rederij van Heiningen die ons op rustig tempo door de Haagse kanalen naar Drievliet bracht. Het park, toen nog gelegen op Rijswijks grondgebied, had tot eind jaren negentig een ingang aan de Jan Thijssenweg achter het witte landhuis, waar nu restaurant de Chinese Muur is gevestigd. Voorbij de kassa stond een Ezeltje Strekje die na het inwerpen van een dubbeltje een chocolademunt vanuit zijn achterwerk de lucht in schoot die je als kind probeerde te vangen. Vanaf dat moment begon de dikke pret, die wat mij betreft niet lang genoeg kon duren. 

Mijn favoriete speeltoestel was het schommelbootje waar je met de juiste bewegingen tot grote hoogte kon komen. Drievliet, toen een stuk kleiner, had ook een aantal mechanische attracties die voor de hele familie bestemd waren, zoals een eng maar toch kindvriendelijk spookhuis, de stoere botsauto’s, een ouderwetse carrousel, de duizelingwekkende raketdraaimolen en een rode monorail die hoog boven de grond een rondje reed met zicht op de kinderboerderij, waar onder andere zwarte everzwijnen rondscharrelden. In de amusementshal stonden speelapparaten en flipperkasten waar fanatieke liefhebbers het balletje zo lang mogelijk in het spel probeerden te houden. De grot met lach-spiegels zorgde altijd voor het meeste gegiechel en geschater. 

Als kind dacht je niet aan eten en drinken. Maar mijn ouders zorgden voor genoeg rustpauzes om even bij te komen van al dat speelplezier. Goed voorbereid hadden ze een gevulde koelbox meegenomen met koude drankjes, frisse komkommers en een stapel vers gesmeerde boterhammen met kaas en worst. Aan het eind van een voor mij onvergetelijke dag aten we in het parkrestaurant een bord patat met kroket met een heerlijk ijsje toe. Het was de eerste keer van de vele bezoeken die zouden volgen. Als kind met familie en school. Als tiener met vrienden. Als vader met zijn kinderen die later in dezelfde voetsporen zouden treden. En niet te vergeten de vele dierbare familiedagen.

De geschiedenis van Drievliet begint in de zestiende eeuw. Aan het knooppunt, waar de drie vaarwegen de Vliet, de Haagvliet en de Delftvliet samenkomen, staat in 1611 een boerderij die zich in de loop der jaren ontwikkelt tot een hofstede met grote gaarde. In 1625 komt het landgoed in handen van Johan van Gogh, griffier van de Staten-Generaal, die Huize Drievliet laat bouwen, waar sinds 1990 een Chinees restaurant is gevestigd. Op een kaart uit 1712 van het Hoogheemraadschap Delfland wordt Drievliet aangegeven als buitenplaats met landschapstuinen. Na het overlijden van de laatste particuliere eigenaar huren Piet Faaij en zijn echtgenote To in 1937 het landhuis en beginnen er een dorpscafé. Een jaar later opent het echtpaar een theetuin met enkele schommels en wippen. Het blijkt een succesvolle combinatie te zijn, want in een tijd van slechte economische omstandigheden, oorlogsdreiging en wederopbouw van Nederland wordt de speeltuin volop bezocht. De zaken lopen zelfs zo goed dat in 1950 de familie Faaij de complete buitenplaats met landhuis kan kopen. Een jaar later krijgt Drievliet zijn eerste mechanische attractie, een carrousel. Later gevolgd door een rupsbaan en de botsauto’s. 

In 1968 heeft Drievliet een primeur met Europa’s eerste monorail; een treintje dat op enkele meters van de grond op een tweehonderd meter lange baan door het park rijdt. De entree is zestig cent voor volwassenen en vijfenveertig cent voor kinderen. In 1980 is de toegangsprijs voor Drievliet, inmiddels uitgegroeid tot een landelijk bekend pretpark, acht gulden. In hetzelfde jaar maakt de Piraat, een kolossaal schommelend schip, zijn intrede. Het boottochtje brengt de passagier heen en weer zwaaiend naar een hoogte van zesentwintig meter, waarbij de neerwaartse weg kriebels in de buik geeft. In de jaren die volgen verandert het park mee met de tijd. Attracties komen en gaan. De speeltuin wordt kleiner. De kinderboerderij verdwijnt. Daarvoor in de plaats verschijnen spannende achtbanen, een mini-reuzenrad, knotsgekke draaimolens, een avontuurlijke wildwaterbaan en koepeltheater CineMagic waar je als kijker onderdeel uitmaakt van de voorstelling. In 1989 doet de antieke zweefmolen met mooie kap en nostalgisch schilderwerk zijn intrede. Voor de kleintjes blijft er genoeg te doen, met onder andere diverse kinderdraaimolens, een vrolijk makende jungleshow, de zingende dierenstal, een uitdagende doolhof, een leuke treinrit en Jolly Jumper waar kinderen op een mechanisch paard door Mexico galopperen. 

Al vanaf de jaren zeventig is er in Drievliet ook ruimte voor entertainment. Bekende artiesten als de Dolly Dots, Anita Meijer, Koos Alberts en Gerard Joling zongen er hun hits. Bassie zorgde tot grote ergernis van Adriaan voor kattenkwaad. Goochelaar Henk Driessen toonde jarenlang zijn toverkunsten met de eigenwijze buikspreekpop Jacky. Clowns Pica Pica en Jojo zetten het park regelmatig op stelten. De wereldberoemde illusionist Christian Farla liet mensen op magische wijze verdwijnen. In Drievliet werden ook een aantal jeugdfilms opgenomen, waaronder De Griezelbus (2005), Dik Trom (2010) en Mees Kees (2012). De laatste jaren zorgt het parktheater voor leuke shows en met Halloween verandert Drievliet in spookachtige sferen.  

In 1998 breidt Drievliet zich enorm uit waardoor het park drie keer zo groot wordt. Nieuwe attracties voor jong en oud dienen zich aan. De ingang krijgt een herbestemming aan de andere kant, waar ook een groot parkeerterrein wordt aangelegd. In hetzelfde jaar demonstreren de inwoners van Rijswijk fel tegen de Haagse annexatie-pogingen om een deel van het grondgebied in te lijven. De protesten leveren uiteindelijk niets op. De grenzen worden in 2002 gewijzigd, waardoor Drievliet in Den Haag komt te liggen. De grootste verandering moet dan nog plaatsvinden. Het park Drievliet, dat vanaf het prille begin in 1938 altijd in goede handen is geweest van de familie Faaij, krijgt vanaf 2024 een nieuwe eigenaar, het Franse Groupe Looping.
In die 86 jaar is de knusse theetuin met speeltoestellen uitgegroeid tot een veelomvattend amusementspretpark die met de overname een volgende stap zet naar een toekomst waarin Drievliet hopelijk nog steeds garant zal staan voor een meer dan geslaagde familiedag.