De Waalsdorperweg in het voorjaar

Al tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de stichting Nederlands Volksherstel opgericht met als doel om na die oorlog “de materiële, physieke en morele krachten van het Nederlandse volk te herstellen”. In 1946 werd het Haags Werk­comitié Vacantie opgericht en ook hier speelde Volksherstel een rol bij. Later ging men de naam Haags Vacantie Comité gebruiken en in 1950 werd dit comité ondergebracht bij het Algemeen Haags Comité. Tot 1981 werden vrijwel alle festiviteiten in onze stad door dit comité georganiseerd.

De penningmeester

Mijn vader is vele jaren penningmeester van het Haags Vacantie Comité en later het Algemeen Haags Comité geweest. Hij deed dit als vrijwilliger en dit betekende onder meer dat het gemeente-bestuur met enige regelmaat hiervoor dank betuigde. Zo kreeg hij in 1950 een door de bekende illustratrice Jenny Dalenoord getekende prent cadeau en werd hij later benoemd tot ridder in de orde van Oranje-Nassau. In 1960 werd mij de vraag voorgelegd waar ze hem een plezier mee konden doen. Ik stelde voor om een schilderij met een afbeelding uit Den Haag voor hem te kopen en zo leerde ik de kunstschilder Louis Meys kennen.

Louis Meys’ atelier bevond zich op dat moment boven de Nederlandse Blindenbibliotheek op het adres Noordwal 7. Na heel veel schilderijen bekeken te hebben, hield ik er twee over waaruit ik moest kiezen. Een schilderij dat de Waalsdorperweg als onderwerp had en een schilderij waarop onder andere de Haringkade was afgebeeld. Aanvankelijk was de bedoeling dat dit geheim zou worden gehouden voor mijn vader, maar dat leek me geen goed idee. Het opmerkelijke was echter dat hij precies hetzelfde schilderij uitkoos waar ik uiteindelijk ook voor gekozen had. Ach, u weet het, de appel valt soms niet ver van de boom. Mijn vader koos voor het schilderij Seinpost Scheveningen gezien vanaf de Haringkade. Aan de achterkant zit een koperen plaatje met de tekst ‘Uit waardering voor 15 jaar belangrijke medewerking van H. Eisma. Algemeen Haags Comité 25 april 1960’.

Louis Meys

Ludovicus Theodorus Johannes Meys is in 1902 in Scheveningen geboren als oudste van acht kinderen. Al op jonge leeftijd bleek dat hij goed kon tekenen en schilderen. Toch vonden zijn ouders het beter dat hij na de middelbare school naar de MTS ging, een schooltype dat te vergelijken is met de huidige HTS. Hier studeerde hij algemene machinebouw en hij heeft vervolgens een jaar of negen als technisch tekenaar gewerkt in combinatie met een studie aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hierna besloot hij toch van het schilderen van stillevens, portretten en landschappen zijn beroep te gaan maken. In 1930 is hij getrouwd met Wilhelmina de Haan en hij is hierna nog tweemaal getrouwd.

In 1934 werd de eerste succesvolle solotentoonstelling van Louis’ werk gehouden. Hij was inmiddels lid geworden van de Haagse Kunstkring en Pulchri Studio. Opmerkelijk is het feit dat hij als enige kunstkenner in deze periode ontdekt heeft dat het aan Vermeer toegeschreven schilderij De Emmaüsgangers een vervalsing is. Dit schilderij werd in 1937 aangekocht door de toenmalige directeur van het museum Boijmans van Beuningen, in de veronderstelling dat het om een echte Vermeer zou gaan. Pas in 1945 kreeg Louis gelijk en werd er toegegeven dat het hier om een vervalsing van de hand van Han van Meegeren gaat.

Vlak voor de Tweede Wereldoorlog vluchtte Louis Meys naar Frankrijk omdat hij bang was voor de nazi’s te moeten gaan werken. Hier heeft hij vervolgens enkele jaren gewoond. Hij was zelf van mening dat hij in een geheel eigen stijl schilderde en toch werd en wordt hij vaak gezien als een late impressionist. Hij is een van de oprichters van de Vrije Academie in Den Haag en hij heeft hier dan ook jarenlang lesgegeven. Hoewel hij vele reizen heeft gemaakt, keerde hij steeds weer terug naar Den Haag. Zo heeft hij lange tijd in de Nassau Odijckstraat gewoond.

In 1992 verhuisde hij naar Wassenaar. Tot zijn dood in 1995 woonde hij in een pension aan de Rijksstraatweg, Alweer een flinke tijd geleden is er in het raadhuis in Wassenaar een overzichtstentoonstelling van zijn werk ingericht. In een van de plaatselijke kranten stond hierover een artikel met als kop: “De Paauw brengt hommage aan ‘vergeten impressionist’ Meys”.

Zoals ik hiervoor al schreef, heb ik hem gekend. Een aimabele, charmante man die prachtige verhalen kon vertellen. Hij is tot op hoge leeftijd blijven schilderen. Aanvankelijk voelde hij er niet veel voor om zijn werk te verkopen, maar toen hij ouder werd, dacht hij hier anders over. Zijn werk moest ook voor volgende generaties bewaard blijven. Mede hierom werd in 1994 de Stichting Louis Meys opgericht. Het doel van deze stichting was en is om zijn schilderijen te behouden, te exposeren en in boekvorm te laten verschijnen. Zo verscheen in 1995 het boek Louis Meys, Landschappen, stillevens en portretten.