Een originele persoonlijkheid

Aimée Crince le Roy of Maiky, zoals ze ook wel werd genoemd, is op 27 september 1928 in Batavia geboren. Haar vader, Renee Auguste Crince le Roy - gezien zijn achternaam stamt hij af van de Hugenoten - was bestuursambtenaar in Oost Java. Op dat moment bestond het gezin uit vier personen; haar vader, haar moeder, zijzelf en haar oudere broer Rene. Later zou hier nog een broertje bijkomen, Emile. In 1941 deed Aimée toelatingsexamen voor de HBS in Soerabaja. Eind 1946 kwam het gezin naar Nederland en ze gingen tijdelijk in een pension in Amsterdam wonen. Na korte tijd verhuisden ze naar Apeldoorn en ook hier zouden ze niet lang wonen. In verband met zijn werk besloot haar vader in Den Haag te gaan wonen, in eerste instantie in de Perenstraat en later in de Emantsstraat.

In die tijd bestond er een mogelijkheid voor leerlingen die uit Indië kwamen om de opgelopen leerachterstand in zo kort mogelijke tijd in te halen op de Overbruggings HBS. In Den Haag, of liever in Scheveningen, was deze vorm van onderwijs gehuisvest in de Rotterdamsestraat en op de Nieuwe Duinweg, en Aimée heeft hier gebruik van gemaakt. Vanaf haar zevende jaar was ze al aan het schilderen en haar ouders vonden dan ook dat ze hierna naar de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag moest gaan. In 1951 behaalde ze het diploma MO tekenen. Een jaar later is ze geslaagd voor een Nijverheidsakte en vervolgens heeft ze aan een tweetal Academies in Parijs gestudeerd. Ze ging in een etagewoning in de Borneostraat wonen en later is ze verhuisd naar een parterrewoning op het adres Riouwstraat 103. Naast het maken van kunst heeft ze zo’n 35 jaar lesgegeven op enkele huishoudscholen en ook gaf ze les op de Academie voor Beelden Kunsten in Den Haag. Ze is altijd vrijgezel gebleven want “anders had ik mijn kunst niet kunnen maken”, zoals ze zelf heeft gezegd. Aimée had wel enkele vrienden, waarvan de kunstenaar Wim Fraeyhoven de belangrijkste was. “Mijn steun en toeverlaat”, zoals ze hem noemde. Over Wim heeft ook een artikel in deze krant gestaan. Een andere Haagse kunstenaar, Jaap Nanninga, heeft grote invloed op haar manier van werken gehad. Aimée is op 29 september 2008 overleden.

Haar werk

In 2008 verscheen het boek: Aimée kunst uit liefde. Hierin staat dat ze een enorme gedrevenheid kende met als gevolg een grote productie. Hoewel ze met schilderen is begonnen en dit haar hele leven is blijven doen, is ze toch meer een grafica, zoals in haar werk te zien is. Wat vooral opvalt zijn de krachtige lijnen die in al haar werk terugkomen, of het nu om houtsneden, gouaches, krijttekeningen of computertekeningen gaat. Hetgeen niet wegneemt dat ze daarnaast de ruimten ertussen opvult met uiterst verfijnde lijnen. Al dit werk is vele malen, vaak samen met het werk van Wim Fraeyhoven, tentoongesteld. In onze stad onder meer bij galerie Hathor, het Gemeentemuseum en de Haagse Kunstkring. Daarnaast ook in landen als Engeland, Polen en Italië.

Kappazuri

Ondanks het feit dat Aimée de Japanse bezetting van Indië heeft meegemaakt, had ze toch een grote interesse voor de Japanse cultuur. In 1984 volgde ze op de Japanse ambassade een cursus Japans. Hier kreeg ze van haar leraar een catalogus te leen van het werk van Yoshitoshi Mori, the master of the Kappazuri. Hierin wordt de techniek van het maken van dit soort kunst besproken en Aimée is met gebruikmaking van materialen die in ons land te verkrijgen zijn, gaan experimenteren. Zo heeft ze zich de techniek eigengemaakt die oorspronkelijk bedoeld was om kimono’s te bedrukken. Ze maakte gebruik van een aantal papieren sjablonen. Eén sjabloon waarop de tekening in hoofdlijnen is aangebracht en één of meer sjablonen voor de te printen kleuren. Met deze techniek kun je hooguit vijf afdrukken maken, maar zij liet het meestal bij één. Als voorbeeld ziet u hier de illustratie La Belle Japonaise.

“Elke uiting van een mens, hoe dan ook, pietepeuterig of heel groot, heeft z’n waarde. Ik vind het belangrijk dat een mens zich creatief kan uiten. Bij niet iedereen zit het er in. Dan kabbelt het leven”, zo begint het boek Aimée kunst uit liefde. U moet voor uzelf maar uitmaken of uw leven kabbelt of van de ene stroomversnelling naar de volgende stroomt. Voor beide valt iets te zeggen.