Beroemdheden in de Hofwijckstraat

In De Haagse Tijden viel mijn oog op de oproep voor lezers om hun mooie of bijzondere herinneringen aan Den Haag te delen. Deze uitnodiging spoorde mij aan om bepaalde jeugdherinneringen, die later meer indruk op mij maakten dan toentertijd, te overdenken. Ik bracht mijn jonge jaren door tussen de Hofwijckstraat 17, die er nu niet meer is, en mijn school aan de Elboogstraat (die wij ‘elleboogstraat’ noemden), die nog wel bestaat. Zonder dat ik mij ervan bewust was, ontmoette ik toen voor ‘die tijd’ beroemdheden, die ik hieronder kort de revue laat passeren.

Sint-Nicolaas

Zo reis ik in gedachten terug naar de Hofwijckstraat, tussen de Stationsweg en het Hofwijckplein. Om te beginnen vierden wij elk jaar Sinterklaas bij de overburen, de familie Van Rijmenam (u wellicht wel bekend van de agenda’s). Zij lieten de goedheiligman zich verkleden achter een mat raam, waar ik uitzicht op had. Mijn moeder moest alle zeilen bijzetten om mij te doen geloven dat hij zich daar opfriste omdat hij het zo warm had gekregen.

Huub Martron

Dan de familie Martron, waarvan ik de samenstelling niet meer weet, maar ik herinner mij in ieder geval de moeder. Ook zag ik daar altijd de zoon, Huub, die een vooraanstaand (klein-)kunstenaar bleek te zijn op het niveau Rudi Carrell. Huub was entertainer/conferencier, zoals dat toen heette, en pianist/zanger. Op internet is er nog het een en ander over hem te vinden. Zo is er weleens een portret van hem verschenen in het programma Andermans Veren.

Willy Alfredo

Daartegenover woonde de woordsneldichter Willy Alfredo, die u misschien wel kent van “roept u maar!”. Willy liet dan over een bepaald onderwerp een enorme woordenbrij los. Later kwam ik erachter dat veel van wat die woordenbrij omvatte, hetzelfde was. Cynisch genoeg had hij een dochter die doofstom was. Je bedenkt het niet. Zij is, dacht ik, later bij een brand om het leven gekomen. De heren Gerard Cox en wijlen Frans Halsema hadden later een schitterende persiflage op hem, met Adèle Bloemendaal. (Op YouTube te vinden wanneer u intypt: ‘Roept u maar-Frans Halsema’).

Coos Speenhoff

Dan betrekkelijk naast ons woonde Coos Speenhoff, de zoon van de grote Koos Speenhoff. Dichter, zanger en wat al niet meer. Wat ik mij herinner, was dat hij vaak licht beneveld was en ooit de motorfiets van mijn oudste broer - met wie ik maar liefst zestien jaar in leeftijd verschilde - omgooide, waarna mijn broer op sokken naar buiten rende om Speenhoff Jr. om te gooien en zijn motor veilig te stellen. Mijn broer werkte bij de Riva in de Torengarage, waar ik af en toe mee naartoe mocht. Wat een geweldig speelterrein was dat! Die slingergang naar boven met al die auto’s. Ik weet nog goed hoe het daar rook. Tegenwoordig ruiken auto’s niet meer zo. Ik vond het vooral prachtig als ik mee mocht rijden met de kraanwagen, die mijn oudere broer behendig door het verkeer van toen (jaren vijftig) loodste, maar ook in de de Torengarage manoeuvreerde.

Hans van Eijck

Over beroemdheden gesproken: op de eerdergenoemde school aan de Elboogstraat heb ik een tijdje in de klas gezeten met Hans van Eijck, die ik kort na mijn ‘emigratie’ naar Amsterdam, terugzag als solo-gitarist van de Jumping Jewels, met Johnny Lion. Zij hadden in die tijd veel binnenlandse, maar ook buitenlandse successen.

Tot zover enkele willekeurige gedachten aan beroemdheden vroeger bij ons in de straat.