Ik ben geboren en getogen op de hoek van de Springfonteinstraat en de Schalkburgerstraat, op nummer 200. In de jaren veertig en vijftig was dit een wijk met arme, hardwerkende mensen. Op 3 januari 1945 ben ik geboren en ik had lieve, zorgzame ouders. Vlak na de Tweede Wereldoorlog was er een tijd van armoede; we hadden een kolenkachel, geen douche, gaspenning, geen koelkast of wasmachine. Een keer per week gingen we naar het badhuis in de Spionkopstraat.   De zakken kolen werden bezorgd door de firma De Kok, wat tevens een waterstokerij was in de Viljoenstraat. Aan huis kwam de...

Er was eens… Nee, dit wordt geen sprookje, dit is écht gebeurd. Er was eens een omgebouwd clubhuis van een winkel. Het bevond zich aan de Paul Krugerlaan. Deze, zoals gezegd, was een winkel en verbouwd naar een clubhuis. Zoals er vele clubhuizen waren of nog zijn in Den Haag. Dit clubhuis heette De Saamtrek.  Het was een clubhuis voor het maken en herstellen van kleding. Borduren, haken, geen boetseren of schilderen. Je kwam er voor gewoon een gezellig praatje. Ook werd er maandelijks een kerkdienst gehouden, onder leiding van Hennie Vesseur. De collecte was bestemd voor goede doelen. Aan...

Ik weet niet waarom mijn oudere (half)broer Carol lid werd van de wandelclub van ome Henk begin zestiger jaren. Hij moet zo’n zeventien jaar zijn geweest toen hij voor een tijdje bij ons thuis in Den Haag kwam wonen, want meestal woonde hij met zijn moeder en oudere broer in Utrecht. Het moet best een moeilijke tijd voor hem geweest zijn, niet alleen om naar een andere stad te verhuizen maar ook verdeeld te worden tussen twee families. Ook voor ons thuis was het aanpassen; wij waren al met zijn zessen, pa en ma, twee zusjes, mijn broertje en ik in onze kleine drie slaapkamerflat in...

Alweer meer dan tien jaar geleden werd ik in mijn functie van voorzitter van het bestuur van Humanitas Haagland benaderd door iemand uit Wassenaar die samen met ons bestuur een fonds wilde stichten. Hij zou dan iedere maand een aanzienlijk bedrag op onze rekening storten en de vrijwilligers van Humanitas Haagland die bij de mensen thuiskomen, konden vervolgens voorstellen doen om iemand of een gezin hiervan te laten profiteren. U begrijpt dat mij dit een uitstekend idee leek, maar helaas, het is nooit van de grond gekomen.  Het probleem waar we tegenaan liepen, was het feit dat deze...

Met de leuze “Kiest Sneevliet uit de cel in de Kamer!” gingen linkse mensen en vakbondsleden in 1933 de verkiezingen voor de Tweede Kamer in. Henk Sneevliet was kort daarvoor veroordeeld tot vijf maanden gevangenisstraf wegens ‘opruiing’. Hij had het in een Manifest opgenomen voor de muiters op het oorlogsschip De Zeven Provinciën. Sneevliet was voorzitter van de vakbond NAS (Nationaal Arbeids Secretariaat) en nummer 1 op de kieslijst van de Revolutionair Socialistische Partij (RSP). Overal in den lande werd actie voor hem gevoerd. En met succes! Henk Sneevliet werd gekozen en verruilde...

“Christine, ik sla de bijbel op een willekeurige open plaats en vind dit: ‘de Heere is mijn hoog vertrek’. Ik zit middenin een volle goederenwagon op m’n rugzak. Vader, moeder en Mischa zitten enige wagens verder. Het vertrek kwam toch nog vrij onverwachts. Plotseling bevel voor ons, speciaal uit Den Haag. We hebben zingende dit kamp verlaten.” Dit was het laatste levensteken van Elly Hillesum. Een jonge joodse vrouw, op weg van Kamp Westerbork naar Auschwitz op 7 september 1943. Ze schreef deze tekst op een briefkaart aan haar vriendin Christine en schoof die tussen de planken van de wagon...